De aanslag

Schrijver: Harry Mulisch

Mijn mening

Ik vond ‘De aanslag’ een mooi boek om te lezen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik sommige stukjes niet zo heel leuk vond, vooral het tussenstuk. En doordat mijn verwachtingen anders waren: Ik dacht dat het heel erg over de Tweede Wereldoorlog ging en hoe Anton dat met zijn gezin zou ervaren etc., misschien waren ze wel Joods dacht ik. Ik had echt geen idee waar het verhaal nou echt over ging, maar ik heb wel heel veel mensen gehad die dit boek hebben gelezen en het is ook erg populair. Zo hebben mijn ouders en opa dit boek ook gelezen, waardoor ik dus wel hoge verwachtingen had.

Het begin waar de aanslag plaatsvond en het einde waar alles duidelijk wordt vond ik wel leuk om te lezen. Zoals ik al zei speelt het verhaal zich af in de Tweede Wereldoorlog, maar gaat er nou niet perse over. Het verhaal draait uiteindelijk om Fake Ploeg, hoofdinspecteur van de politie en verrader, die wordt doodgeschoten en door de Kortewegs voor het huis van de Steenwijks wordt gelegd. Peter Steenwijk (broer van Anton) wil het lijk terugslepen daarheen, maar hij wordt doodgeschoten. Ook Antons vader en moeder worden doodgeschoten. Zijn leven gaat verder en hij beschrijft d.m.v. tussenstukjes zijn verdere beloop van zijn leven. Dit beschrijft hij duidelijk, zo begint hij met een Proloog en gaat verder met de Eerste Episode, Tweede Episode enzovoort. Het verhaal was niet moeilijk te begrijpen vond ik. Soms stonden er wel moeilijke woorden in en er werd, met name in het begin van het boek ook wel eens korte zinnetjes Duits gesproken. Ik heb dan Duits als vak, maar ik denk dat als je niet Duits kan het verhaal dan nog steeds wel te volgen is. Het boek is oud en dat merkte ik ook wel aan sommige woorden. Zo gebruikte Mulisch vaak ‘eer’ en gebruikte hij nog geen hoofdletters voor bijvoorbeeld de Tweede Wereldoorlog. Maar het verhaal was verder wel goed te volgen. Met name de Vierde Episode en de Laatste vond ik leuk om te lezen omdat toen alles duidelijk werd. Je bleef niet met bepaalde vragen zitten, alles werd door Karin Kortweg die Anton in het einde van het verhaal weer ziet beantwoord.

Ik vond het niet het leukste boek dat ik heb gelezen van de lijst. ‘De stilte voor Julia’ blijft voor mij op 1 staan, op plek 2 komt ‘Een hart van steen’, op plek 3 komt ‘De aanslag’ en op de laatste plek komt ‘Hersenschimmen’. ‘De stilte voor Julia’ en ‘Een hart van steen’ waren gewoon boeken die me meer aanspraken. Ze bevatten spanning, waren niet moeilijk om te lezen en daar bleef ik gewoon doorlezen omdat ik het leuk vond. Ik vind de Tweede Wereldoorlog heel interessant en ook om daarover te lezen, maar ‘De aanslag’ was gewoon een ander soort boek. Ik vind het erg wat er is gebeurd, maar uiteindelijk vond ik, ook door de hoge verwachtingen, het boek geen eerste plek waard.

Samenvatting

Eerste episode: 1945

In januari 1945 wordt in Haarlem, in de straat van de familie Steenwijk, de NSB’er Fake Ploeg doodgeschoten. Ploeg ligt voor het huis van de buren, de familie Korteweg, Deze buren verslepen het lijk van Ploeg tot voor het huis van Steenwijk. De Duitsers zijn snel ter plaatse, ze steken het huis van Steenwijk in brand en voeren de familie Steenwijk af. De ouders van Anton Steenwijk worden later gefusilleerd. In de cel van Anton zit ook een jonge vrouw, die waarschijnlijk bij de aanslag betrokken is geweest. Anton wordt na verloop van tijd uit de cel gehaald en naar Amsterdam gebracht, waar hij bij een oom en tante kan wonen.

Tweede episode: 1952

In 1952 bezoekt Anton een feestje in Haarlem. Voor het eerst sinds de oorlog is hij weer in die stad. Hij besluit een bezoekje te brengen aan de straat waar hij vroeger gewoond heeft. Hij treft daar de overbuurvrouw, mevrouw Beumer aan, met wie hij een praatje maakt. Anton besluit om nooit meer terug naar Haarlem te gaan.

Derde episode: 1956

Vanwege de inval van de Russen in Hongarije, wordt het hoofdkantoor van de Communistische Partij Nederland door relschoppers bestormd. Anton woont hier heel dichtbij, dus de relschoppers staan bij hem in de straat. Een van hen is Fake Ploeg jr.: de zoon van de NSB’er. Fake zat bij Anton in de klas. Anton vraagt hem mee naar binnen te gaan en daar praten zij over het verleden. Er ontstaat een kleine ruzie en Fake gooit met de kei een spiegel in en rent weg.

Vierde episode: 1966

Anton is inmiddels getrouwd met Saskia de Graaff en hebben een dochtertje, Sandra, van vier. Tijdens een begrafenis hoort Anton van Cor Takes dat deze bij de aanslag betrokken was, samen met Truus Coster. Truus Coster is gefusilleerd en Anton begrijpt dat zij degene was met wie hij in de cel gezeten heeft.

Vijfde episode: 1981

Anton is gescheiden en nu met Liesbeth getrouwd. Ze hebben een zoon: Peter. Wanneer Anton hevige kiespijn heeft, bezoekt hij zijn tandarts. Deze wil hem alleen maar helpen als Anton mee gaat demonstreren tegen kernwapens. Anton zegt toe. Tijdens de demonstratie komt Anton zijn vroegere buurmeisje Karin Korteweg tegen. Zij vertelt hem dat haar vader en moeder niet met het lijk voor hun deur gevonden wilden worden omdat haar vader hagedissen had, die dan zeker gedood zouden worden. Bij de andere buren kon het lijk ook niet gelegd worden, want daar zaten joden ondergedoken. Uit angst voor wraak van Anton was Korteweg naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd, waar hij in 1948 zelfmoord pleegde. Alles is nu op zijn plek gevallen.

Bron: http://www.verdec.com/hulpje/boekvers/aanslag.htm

Argumentatieopdracht

Ik ga in deze opdracht het boek ‘De aanslag’ promoten. Het boek ‘De aanslag’ is een indrukwekkende roman dat door iedereen gelezen moet worden.

Het verhaal gaat over Anton Steenwijk, die in de Tweede Wereldoorlog betrokken is bij een aanslag die plaatsvindt op een NSB’er. Deze aanslag zal de rest van Antons leven bepalen.

Mijn stelling: ‘De aanslag is een indrukwekkend boek dat door iedereen gelezen moet worden.’

Het perspectief dat wordt gebruikt is alwetend. Het is dus een betrouwbaar perspectief, want hij licht de lezer snel in als er bijvoorbeeld informatie achterblijft. Je merkt veel van deze manier van schrijven, dit is bijvoorbeeld waarbij hij wat algemene uitleg geeft over de tijd waarin het verhaal zich nu afspeelt of opmerkingen tussendoor maakt.

Maar je merkt vooral dat de schrijver alwetend is wanneer Anton in de gevangenis zit en twee broodjes eet met vet erop. Erbij staat vermeld dat hij jaren later er achter komt dat het ganzenvet is. Ook wordt er tussen haakjes soms informatie gegeven.

Het verhaal heeft een duidelijke opbouw en is chronologisch verteld. In het begin heb je eerst een Proloog waarbij het daarna overgaat in Eerste Episode, Tweede Episode enzovoort. Er wordt gebruik gemaakt van vooruit verwijzingen, zoals ik net al vertelde over de boterham met ganzenvet. Ook zijn er grote tijdssprongen, maar dit heb je gelijk door omdat je dan weer overgaat naar de volgende Episode wat ook leuk is om te lezen. Het verhaal speelt zich dus ook een grote tijd ná de Tweede Wereldoorlog af en hierin merk je goed de indruk die dit op iemand maakt die zoiets heftigs in de oorlog heeft meegemaakt.

Het verhaal is origineel en realistisch. Er zijn veel boeken die gaan over de Tweede Wereldoorlog en dan met name over de Jodenvervolging en de daar bijkomende gebeurtenissen, wat ik ook zeer indrukwekkend vind. Dit verhaal is anders, maar speelt zich wel af in de Tweede Wereldoorlog. Je gaat daar namelijk niet zo diep op in, eigenlijk alleen over 1 gebeurtenis: de aanslag op Ploeg. Het is realistisch doordat dit nou eenmaal gebeurde in die tijd, onschuldige mensen die werden vermoord door de Nazi’s en de NSB’ers.

De manier waarop Mulisch schrijft is goed te begrijpen. Hij gebruikt niet lange zinnen en overbodige woorden. Het boek is oud en soms staan er wel wat woordjes in die je nu niet meer zo snel gebruikt. Een voorbeeld hiervan is ‘eer’, wat voordat betekent. Dit bracht verder niet veel problemen en het verhaal was gewoon goed te begrijpen. En met name in het begin worden er ook wat kleine Duitse zinnetjes gebruikt.

Tegenargument kan dus zijn: het boek is voor degene die het nu lezen, en dat met name jongeren van de middelbare school, niet goed te begrijpen. Maar dit is niet het geval. Soms zijn er wat oude woordjes, zoals ik net al zei ‘eer’, maar dan vraag je dat iemand of zoek je het op. Dit was eigenlijk ook 1 van de enige ouderwetse woorden dat vaak wordt gebruikt. Ook de Duitse zinnetjes komen maar zeer weinig voor, eigenlijk alleen in de Eerste Episode, maar dit zijn korte woordjes en zinnetjes en geven echt geen problemen.

Dus, als jullie allemaal nieuwsgierig zijn geraakt naar wat voor heftigs er gaat gebeuren in dit boek en de nasleep die dit heeft op Anton, wacht dan niet langer en lees het boek ‘De aanslag’. Het boek gaat over 1 van de belangrijkste tijden van onze geschiedenis. Het boek heeft alles: een heftig onderwerp, spanning en daarnaast ook emotie.

De stilte voor Julia

Schrijver: Derwent Christmas

Mijn mening

Ik vond ‘De stilte voor Julia' een erg mooi boek. Het verhaal greep me erg aan en het boek zelf was ook te doen, omdat het niet zo lang was. Ik heb al veel mensen over dit boek gehoord van school, maar nooit zelf gekozen dus dat werd wel tijd. Het boek was goed te volgen en de flashbacks in het verhaal waren steeds merkbaar en je kon het verhaal zo goed volgen. Je moest soms wel even overschakelen want soms was er in het midden van het boek weer een flashback, maar dit merkte je vaak wel gelijk. Er werden verschillende tijden gebruikt, namelijk: het heden, tijdens het herstel van Aarons burn-out en na de dood van Julia. Dit kon je dus goed van elkaar scheiden. Ik heb nog nooit eerder een boek van Christmas gelezen, maar zijn manier van schrijven spreekt me aan. Hij gebruikt niet (veel) moeilijke woorden en schrijft gedetailleerd en soms ook met humor. In het verhaal gebruikt hij ook een film The Punisher, zelf heb ik hem niet gezien maar ik snap dat bepaalde mensen dan goed een idee kunnen krijgen bij de wraakactie die Aron gaat houden. In het verhaal komt ook steeds het boekje Mindfulness voorbij, dit heeft Ernst Klapwijk aan Aron gegeven om uit zijn

burn-out te komen en dit speelt een grote rol in het verhaal. Hij wil het niet gebruiken, maar toch pakt Aron het boek steeds weer erbij.

Het boek kwam ook erg dichtbij omdat het Bornego College er ook in verwerkt zat. Weliswaar met een andere naam, maar het was er wel op gebaseerd. Ook de leraren die terugkwamen kon je herkennen en de karaktereigenschappen die er aan gekoppeld waren herkende ik meteen. Dit was toch wel even een pluspuntje van dit boek.

Ik vond 'De stilte voor Julia' 1 van de betere boeken die ik heb gelezen. Ik denk dat ik het boek zelfs beter vond dan 'Hersenschimmen' en 'Een hart van steen'. Het boek sprak me meer aan, omdat het veel spanning bevat en ik het verhaal ook gewoon leuk en interessant vond. Ik voelde echt met de hoofdpersoon mee, aangezien hij alleen maar dieptepunten meemaakt. ‘Een hart van steen’ komt dan op de tweede plek, dit was ook een spannend en zielig boek maar sprak me dan iets minder aan dan ‘De stilte voor Julia’. Op de laatste plek zet ik ‘Hersenschimmen’, het was een mooi en goed boek maar ik vond de andere

2 boeken leuker om te lezen omdat het spanning bevatte.

Samenvatting

‘De stilte voor Julia’ gaat over Aaron, leraar op het Nemesis College, dat herstellende is van een burn-out. Wanneer hij zo’n twee weken thuis zit komt de rector, Ernst Klapwijk, bij hem thuis. Aaron denkt eerst dat hij hem wil ontslaan, maar dat is niet zo. Ernst geeft hem een boek om hem uit zijn burn-out te krijgen, genaamd Mindfulness. Aaron wantrouwt hem nog steeds. Niet lang erna komt zijn dochter, Julia, te overlijden. Julia schrikt van een scooter en valt op de weg, op dat moment komt er net een auto aan. Er komt nog een traumahelikopter, maar dan is kleine Julia al gestorven. Aaron en Marianne zijn er kapot van, maar volgens Marianne vooral zijzelf omdat Aaron na een weekje alweer aan het werk wilt.

Bart Klapwijk, zoon van Ernst Klapwijk, wordt bijna van school afgestuurd, maar door Aaron gebeurt dit niet. Dit komt vooral door Mindfulness, waarvan hij weet dat hij mild moet zijn en dus Bart nog een kans gaat geven. Bij dit opkomen wordt hij ook gelijk de mentor van Bart. Het mentorgesprek verloopt niet bepaald goed, maar tijdens 1 gesprekje vertelt Bart dat zijn vader een affaire heeft met een vrouw en dat hij en zijn moeder het ook weten. Ernst denkt gelijk aan zijn vrouw Marianne. Hij vermoedt namelijk dat Ernst en Marianne een affaire hebben.

Niet lang hierna komt ook Aarons vrouw te overlijden. Ze belt hem terwijl Aaron les aan het geven is en zegt dat ze alles achter zich gaat laten. Als hij thuis komt hangt ze in de schuur, dood. Op een dag gaat Aaron naar huis en betrapt Bart dan op dealen, hij spreekt Bart hierop aan en zegt dat hij hiermee naar de rector gaat. Die maandag erna is Bart van school gestuurd.

Het verhaal gaat uiteindelijk vooral over wraak. Wraak op Ernst Klapwijk, waarvan Aaron denkt dat hij en zijn zoon de schuld hebben aan de dood van zijn kind en vrouw. Op de dag van Marianne’s begrafenis rijdt Aaron niet achter de begrafenisstoet aan, maar neemt een andere afslag. Hij rijdt over de Afsluitdijk naar Noord-Holland.  Hij gaat naar een vakantiepark, ’T Oude Land. Wanneer hij hier zit bedenkt hij hoe hij wraak gaat nemen. Zo wil hij aan een wapen komen, dit is moeilijker dan het lijkt maar uiteindelijk vindt hij iemand. Dit loopt alleen niet zo goed af, de wapenhandelaar vertrouwt Aaron niet en slaat hem een bloedneus. Uiteindelijk staat Aaron voor een winkel en koopt hij een honkbalknuppel waarmee hij het hoofd van Klapwijk in wilt slaan. Hij rijdt naar Heerenveen en rijdt naar het huis van Klapwijk in Skoatterwâld. Wanneer hij hier is doet Bart open, en Aaron begint hem te slaan op zijn hoofd. Niet veel later opent Aaron zijn ogen en blijkt het dat hij in zijn schuur zit. Hij zegt nog tegen Bart dat hij hem moet vrijlaten, maar hij verlaat de boerderij en zegt dat Ernst zo komt. Even later komt Ernst en zet een heggenschaar om Aarons nek. Hij wordt gedwongen een trappetje op te lopen en moet zijn hoofd door een strop doen. Ernst trapt het trappetje om en verlaat de schuur.

Samenvatting heb ik zelf gemaakt

Argumentatieopdracht

Ik ga in deze opdracht het boek ‘De stilte voor Julia’ promoten. Het boek ‘De stilte voor Julia’ is een indrukwekkende roman en moet zeker door iedereen gelezen worden. Het boek gaat over Aaron Nijdam die herstellende is van een burn-out en in korte tijd zowel zijn dochter als vrouw kwijtraakt. Hij weet wie de schuldige is en zint op wraak.

Mijn stelling: ‘De stilte voor Julia is een indrukwekkend boek en moet zeker door iedereen gelezen worden.’

Het boek is geschreven in de ik-perspectief. Ik vind dit een goed gekozen perspectief omdat je zo goed mee kan voelen met Aaron en dit vind ik in dit verhaal het belangrijkste. Er is meer diepgang waardoor je je goed kan inleven in zijn verdriet.

Tegenargument zou kunnen zijn dat dit objectief is maar in dit verhaal is de

ik-perspectief goed gekozen. Voor de rest schrijft hij met name over zijn burn-out, zijn dochter en vrouw en zijn wraak wat vanuit hem komt en dus wel betrouwbaar is. Natuurlijk kun je je twijfels zetten dat hij rector Klapwijk en zijn zoon beschuldigd van de dood van zijn vrouw en dochter, maar hier kom je aan het einde van het verhaal wel achter.

Daarnaast zijn er in het verhaal al veel flashbacks, maar als het verhaal dan ook nog eens vanuit verschillende invalshoeken wordt bekeken, wordt het verhaal denk ik wél lastig. In dit verhaal moet je je vooral inleven met Aaron en het

ik-perspectief helpt hier het beste bij, daarnaast worden de meeste personages door Christmas zelf ook duidelijk beschreven.

Het boek maakt gebruikte van vele flashbacks. Hierdoor spring je steeds weer even naar een andere tijd, wat voor afwisseling zorgt en waardoor het boek spannend blijft. Op de eerste bladzijde begin je bijvoorbeeld op de begrafenis van zijn vrouw Marianne en een paar bladzijdes verder ben je weer in het verleden waar zijn vrouw en dochtertje Julia nog leven.

Door de flashbacks kom je erachter wat er zich in het verleden van Aaron heeft afgespeeld en hierdoor begrijp je ook waarom Aaron niet mee gaat naar de begrafenis van zijn vrouw, maar een andere afslag neemt en zint op wraak.

Tegenargument kan zijn dat het verhaal door de vele flashbacks niet meer te volgen is, maar dit is absoluut niet het geval. Er zijn duidelijk drie verschillende tijden te onderscheiden: Het heden (de dag van de begrafenis van Marianne en de daaropvolgende wraakactie), de periode na de dood van Julia, en de periode wanneer Aaron herstellende is van zijn burn-out waarbij Marianne en Julia allebei nog leven. Wanneer je dus weer even terugspringt in de tijd, lees je vaak over Marianne of Julia, hierbij weet je dus gelijk dat je in een flashback zit.

Christmas zijn manier van schrijven is duidelijk en vlot. Hij gebruikt niet moeilijke woorden en maakt gebruik van spanningsbogen wat vragen oproept en waardoor je dus door blijft lezen, bijvoorbeeld: Wat hebben Ernst en Bart Klapwijk met de dood van Marianne en Julia te maken? En waarom vertrouwt Aaron Ernst Klapwijk niet? Door deze vragen blijft het boek dus spannend.

Het boek is erg realistisch. Het is nou eenmaal iets dat overal in de wereld voorkomt. Niet alleen de burn-out, maar ook de dood van geliefden. De ellende die Aaron door heeft moeten maken is niet te beschrijven, eerst een burn-out en dan de dood van zijn dochter en vrouw. Ik heb erg met hem meegevoeld, met name omdat ik me niet zou kunnen voorstellen hoe zoiets moet zijn. Hoe hij de andere personages neerzette, en dan met name natuurlijk vader en zoon Klapwijk, kreeg ik zelf ook minachting naar hun toe.

Dus, als jullie het met mij eens zijn, lees dan dit indrukwekkende boek genaamd ‘De stilte voor Julia’. Het boek heeft alles: een heftig onderwerp, spanning, emotie en zal daarnaast ook erg veel indruk maken.

Hersenschimmen

                                                

Schrijver: J. Bernlef

Mijn mening

Ik heb het boek ‘Hersenschimmen’ gelezen voor de tweede periode. Ik vond het een heel mooi boek dat me best wel aan het denken heeft gezet. In het begin had ik nog niet echt een idee wat ik moest gaan verwachten. Ik wist dat het over dementie ging, maar meer ook niet. In dit verhaal is in het begin alles nog redelijk normaal, soms vergeet Maarten wel iets, maar dat zijn dan een paar kleine dingetjes. Op een gegeven moment vergeet hij steeds meer en uiteindelijk weet hij helemaal niks meer. Het is dus een heel indrukwekkend verhaal en je wordt er helemaal in meegenomen doordat het vanuit Maarten is geschreven. Soms is het best even ingewikkeld omdat hij het heden en verleden soms door elkaar haalt, maar wanneer zijn vrouw Vera hem dan weer even roept of iets zegt weet je dus dat hij even in het verleden zat met zijn gedachten en dit maakte het verhaal uiteindelijk toch begrijpelijker. Op het einde wordt het verhaal wel wat lastiger omdat hij dan gewoon niets en niemand meer kent, maar dit is wel erg mooi omschreven vooral het einde wanneer hij overlijdt.

Dit is het tweede boek dat ik lees, na 'Een hart van steen'. Ik vond 'Een hart van steen' denk ik een beter boek, omdat het verhaal me meer aansprak. Natuurlijk is dementie heel erg en is het verhaal mooi beschreven, ik voelde toch meer met het andere verhaal mee. Ik ben benieuwd of de volgende boeken deze boeken gaan overtreffen.

Samenvatting

Maarten en Vera Klein wonen al jaren gelukkig in Gloucester, Massachusetts (Verenigde Staten). Langzaam maar zeker begint Maarten heden en verleden door elkaar te halen. Het begin heel klein, op het moment dat hij niet meer weet welke dag het is en op een zondag wacht tot de schoolbus langs zal komen of als hij steeds vaker in gedachten verzonken is. Langzaam maar zeker kan hij zich dingen niet meer herinneren en als hij zich iets herinnert, gaat hij volledig in die herinnering op. Zo denkt hij op een dag dat hij weer op de kleuterschool is en van de juf de potlodendoos mag halen. Hij loopt de gang door naar het materiaalhok en klimt op een stoel om de doos te gaan zoeken. Dan staat Vera plots achter hem en haalt hem uit de droom. Hij blijkt op de keukenstoel in hun washok te staan. Uiteindelijk gaat dit nog een stapje verder en breekt hij in bij een vakantiehuisje waar vroeger de vergaderingen van zijn bedrijf waren omdat hij denkt dat hij te laat op zijn vergadering komt. Ook vergeet hij dat mensen en dieren dood zijn en vraagt dus steeds naar hen als anderen langskomen. Vera wordt steeds ongeruster en als Maarten weg begint te lopen van huis laat ze uiteindelijk een meisje, Phil Taylor, in huis wonen die op Maarten kan passen als zij weg is. Maarten vergeet echter steeds wie ze is. Eerst ziet hij haar aan voor een vriendin van zijn dochter, dan voor zijn vroegere piano juf en uiteindelijk voor zijn dochter. Ook van Vera vergeet hij soms wie ze is.

In het boek wordt ook de moeilijker wordende relatie tussen Vera en Maarten weergegeven. Een eerste beschrijving die Maarten van haar geeft  is nog heel scherp, bij kennis. Meer op het einde heeft hij het echter over een oude vrouw, die er een beetje verfomfaaid uitziet met haar vochtig neerhangende slappe bruine krullen en haar gerimpelde hals. Later herkent hij haar niet meer op foto’s en uiteindelijk weet hij helemaal niet meer wie ze is.

In het laatste deel van het boek weet Maarten zelf niet meer wie hij is. Eerst heeft hij het nog over “mijn spullen”, “ik kan ..” etc. Maar naarmate hij verder aftakelt begint hij in derde persoon over zichzelf te praten, om het uiteindelijk alleen nog maar over ‘het’ te hebben. Tegelijk met deze verandering in benoeming van zichzelf, trekt hij zich steeds meer in zijn hoofd terug. Hij communiceert bijna niet meer met de buitenwereld, maar denkt in onsamenhangende zinnen en fragmenten aan wat er om hem heen gebeurt. Eén van de redenen hiervoor is dat hij ook steeds meer moeite met het Engels begint te hebben, en soms even de taal niet meer lijkt te verstaan. Op het laatst zijn Maartens gedachten zo onsamenhangend en fragmentarisch dat er bijna niet meer duidelijk is wat er nou met hem gebeurt. Wel weet hij op zijn sterfbed weer even wat er om hem heen gebeurt en zoekt en vindt hij Vera’s hand, al weet hij haar naam niet meer.

Bron: https://www.scholieren.com/boek/38/hersenschimmen/zekerwetengoed

Argumentatieopdracht

Het boek ‘Hersenschimmen’ is een indrukwekkend boek en moet door iedereen gelezen worden. Het boek gaat over een 71-jarige man die dement aan het worden is, waarbij je het hele proces meemaakt van begin tot eind.

Mijn stelling: ‘Hersenschimmen is een aangrijpend boek en moet zeker door iedereen gelezen worden.’

Het boek is geschreven in de ik-perspectief. Dit is een goed gekozen perspectief voor dit boek. Je leest alles vanuit Maarten, de hoofdpersoon. Hij is dement aan het worden en door het ik-perspectief voelt het alsof je samen met hem dingen vergeet. In het begin zijn het eerst kleine dingetjes zoals dagen die hij door elkaar haalt en dat hij op een zondag op de schoolbus wacht. Uiteindelijk kan hij zich bepaalde dingen helemaal niet meer herinneren en haalt hij het heden en verleden door elkaar. Je voelt echt met hem mee. Anderen kunnen denken dat het een moeilijk boek is omdat Maarten heden en verleden uit elkaar haalt en natuurlijk steeds meer dingen vergeet, maar dit is niet zo. Als Maarten weer even in het verleden zit weet je dit gelijk. Wanneer hij bijvoorbeeld naar zijn papa wilt of naar zijn werk gaat weet je dat, omdat zijn vader allang is overleden en Maarten allang met pensioen is.

Aan het einde van het boek wordt er niet meer in de ik-persoon geschreven, maar wordt er over ‘het’ (Maarten) gesproken. Tegenargumentatie kan zijn dat het einde dus helemaal niet meer te volgen is, maar dit maakt het boek juist zo echt. Je wilt het boek de laatste 18 bladzijden eigenlijk zo snel mogelijk uitlezen, omdat er in zulke korte onduidelijke zinnetjes wordt geschreven. Dit zijn alleen de laatste bladzijden en past perfect bij het thema: dementie. Je kan het goed vergelijken met de gedachten van Maarten. Hij wil waarschijnlijk dat zijn leven ook zo snel mogelijk voorbij is en dit is nou eenmaal hoe dementie er uitziet en hoe hij zichzelf aan het einde ziet.

J. Bernlef schrijft duidelijk en niet moeilijk. Ik kan me voorstellen dat het een heftig onderwerp is om hierover te moeten schrijven, maar J. Bernlef heeft dit uitstekend gedaan. De opbouw is goed, maar je moet wel even weten hoe het zit. Het verhaal heeft namelijk geen genummerde hoofdstukken, maar maakt gebruik van een cursieve zin waarbij er dus weer een nieuw hoofdstuk begint.

Bernlef maakt gebruik van korte duidelijke zinnen: Een beetje koud heb ik het. Een kop hete thee zou mij goeddoen. Ik loop de keuken in en draai het gas aan. De ketel, waar is de ketel. (blz. 110).

Het boek is geschreven in 1984, maar dit geeft geen problemen. Je zou denken dat het een hele andere manier van schrijven is, maar dit is niet zo. Alle woorden die Bernlef gebruikt en de manier van schrijven in het boek is gewoon goed te begrijpen. Het boek heeft daarnaast ook niet zo heel veel bladzijden, wat het verhaal kort maar krachtig maakt.

Het boek is ook erg realistisch. Niet iedereen krijgt met dementie te maken, maar het bestaat wel en er zijn veel die er wél mee te maken krijgen. Ik had namelijk geen idee hoe het zou voelen, maar door dit verhaal heb ik er toch een idee bij gekregen. Het is dus fijn om een keer iets anders te lezen en hoe het is om dementie te hebben. Het is en blijft een 71-jarige man waarmee je je dus moeilijk mee kunt identificeren, maar door het gebruik van het ik-perspectief en de manier van schrijven voel je wel ontzettend met hem mee en dat is het belangrijkste.

Dus, als jullie allemaal een indrukwekkend boek willen lezen over dementie raad ik jullie dit boek zeker aan! Het boek is en heeft alles: het heeft een duidelijke schrijftaal, het is realistisch, boeiend en bovenal ook ontroerend.

Een hart van steen

Schrijfster: Renate Dorrestein

Mijn mening

Ik vond ‘Een hart van steen’ een goed boek. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het boek in het begin helemaal niet zo leuk vond, want het ging nog niet echt ergens over. Naarmate je verder leest kom je er door de flashbacks achter wat voor dramatisch iets er eigenlijk is afgespeeld en hierdoor wil je ook blijven doorlezen. Het boek heeft veel flashbacks en dat heeft mij erg goed geholpen om het verhaal te begrijpen. In het begin van het boek kwamen er erg veel namen aan te pas: Ellen heeft namelijk nog 2 andere broertjes en zusjes. Ook de namen van de medewerkers in het bedrijf waren er nog. Dit alles was in het begin best moeilijk, maar na een tijdje wist ik het gelukkig al wel te volgen. In het begin heb je nog geen idee wat er zich af gaat spelen: Ellen gaat naar haar ouderlijk huis en is zwanger. In het begin van de flashbacks is het gezin voor de geboorte van haar zusje Ida nog doodnormaal. Moeder Margje werkt samen met haar man in hun eigen bedrijf Van Bemmel en de kinderen hebben ook gewoon een leuke jeugd. Wanneer Ida wordt geboren verandert alles voor Margje en gedraagt ze zich vreemd. In het begin vond ik het raar, maar later in het boek beschrijft Ellen dat haar moeder leed aan een postnatale depressie en zo komen alle puzzelstukjes samen. Het boek was in het begin dus even saai, maar het was zeker het lezen waard. Dit is het eerste boek dat ik lees voor dit jaar, dus ik ben benieuwd of andere boeken dit boek gaan overtreffen.

Samenvatting boek

Een hart van steen gaat over een vrouw genaamd Ellen die net gescheiden, zwanger en ongeveer 40 jaar oud is. Ellen gaat in haar ouderlijk huis wonen die te koop staat. In haar ouderlijk huis heeft ze nare herinneringen omdat daar iets heel ergs is gebeurd, waar alleen zij en haar broertje de overlevenden van zijn. Naarmate ze langer in het huis woont, hoe meer nare herinneringen er terug komen. Toen Ellen jong was, had ze drie broertjes en zusjes. Haar moeder Margje was in verwachting van het vijfde kind genaamd Ida. Na de geboorte van Ida raakt Margje helemaal de weg kwijt: ze krijgt allerlei rare stoornissen en ze wordt overbezorgd. Ook denkt Margje dat haar dochter Ida bezeten is van de duivel. Om haar gezin te beschermen besluit Margje haar gezin te vermoorden, waardoor ze later gelukkig samen in de hemel kunnen zijn. Op het moment dat het gebeurt, was Ellen net de hond uit laten. Toen Ellen terug kwam zag ze haar gezin zitten met plastic zakken over hun hoofd. Dood. Alleen haar kleine broertje Carlos leeft nog. Ze verstoppen zich samen in de kelder. Nadat het gezin gevonden is, worden Ellen en Carlos in een weeshuis geplaatst waar Carlos wordt geadopteerd, waardoor ze het contact kwijtraken.

http://hpblogs.nl/iekec4h3/201206/17-een-hart-van-steen-renate-dorrestein/

Argumentatieopdracht

Ik ga in deze opdracht het boek 'Een hart van steen' promoten. Het boek ‘Een hart van steen’ is zeer aangrijpend en moet zeker door iedereen gelezen worden. Het boek gaat over een inmiddels volwassen vrouw dat een verschrikkelijk familiedrama heeft meegemaakt waar je naarmate het lezen van het verhaal achter komt.

Mijn stelling: 'Een hart van steen is een indrukwekkend boek en moet door iedereen gelezen worden.'

Het boek maakt gebruik van vele flashbacks. Door deze flashbacks wordt het verhaal steeds duidelijker en snap je waarom bepaalde dingen gebeuren in het heden. Dit is bijvoorbeeld het geval bij een ontmoeting met Bas, een medewerker die bij de Van Bemmels werkte. Je kreeg pas een idee wie hij was door de flashbacks. Ook begreep je door de flashbacks waarom het familiedrama heeft plaatsgevonden. 

Het boek heeft daarnaast ook een meervoudig perspectief. In het begin wist ik niet dat dit zou komen, maar in het midden en aan het einde krijg je hier even mee te maken. Dit is heel fijn, want zo snap je wat er in het hoofd omging van vader Frits en natuurlijk het belangrijkste, vind ik, moeder Margje. Je leest waarom ze het heeft gedaan en natuurlijk van wat zij denkt dat haar ertoe heeft gedreven. Het boek is ook erg meeslepend. Je voelt je op een gegeven moment erg betrokken bij het verhaal, omdat je de belangrijkste verandering meemaakt door de geboorte van Ida. Je raakt ook gehecht aan de hoofdpersoon, omdat ze iets verschrikkelijks meemaakt en je hier in het begin geen flauw benul van hebt.

Renate schrijft vlot en met nauwelijks hele moeilijke woorden. Ze beschrijft de personages op een manier dat je er sympathie meekrijgt, vooral omdat ze zo lijken op doorsnee mensen. Puber Billie dat zich druk maakt om haar uiterlijk, Carlos dat een doodnormaal jongetje is van 2 jaar dat alleen maar vragen stelt. Uiteindelijk is het verhaal ook erg realistisch. Als je het boek zo eerst leest over moeder Margje dat de duivel uit haar baby wil halen en alle stemmingswisselingen die ze steeds heeft is het nog best een raar verhaal. Wanneer je als Ellen ouder is dan leest dat het komt door een postnatale depressie wordt het al duidelijker hoe ze zich gedraagt, ook natuurlijk door het gewelddadige gedrag dat ze uiteindelijk vertoont. Een doodnormaal gezin dat uiteindelijk bijna allemaal van het leven is beroofd door 1 persoon. Het klinkt misschien onrealistisch, maar gebeurt helaas ook in het echte leven.

Dus, als jullie allemaal een heftig maar toch ook spannend boek willen lezen raad ik jullie dit boek zeker aan. Het is in het misschien even een wachten tot je achter het familiedrama komt, maar geloof me, het is het zeker waard!

Balansverslag

Ik heb voor school in klas 4 in totaal 3 boeken gelezen. 1 boek daarvan hebben we voornamelijk met de klas gelezen, dit boek was Reinaert de Vos. Ik ben niet perse meer van lezen gaan houden, maar ook niet minder. Ik vind lezen sowieso leuk als het leuke boeken zijn. 

Ik heb de afgelopen periode niet heel veel geleerd van het lezen van literatuur. Ik heb wel verschillende boeken gehad met verschillende genres, maar heb er niet veel van geleerd.

Ik heb de afgelopen periode vaak romans gelezen. Dit waren bijvoorbeeld ‘Zes maanden zonder’ en ‘ Het diner’.

Het eerste boek dat ik heb gelezen, ‘Echte mannen eten geen kaas’, was nog maar niveau 1. Dit boek heb ik niet heel veel van kunnen leren en was absoluut niet moeilijk. Het boek was wel heftig, want het ging over loverboys. Het tweede boek ‘ Perenbomen bloeien wit’ was al een hoger niveau, namelijk niveau 3. Dit boek was ook niet erg moeilijk om te begrijpen, alleen bij sommige stukjes moest je wel goed nadenken. Dit boek heeft een meervoudig perspectief, dus je moest vaak even switchen tussen verschillende personen. Het laatste boek dat ik in klas 4 heb gelezen was ‘ Het diner’. Dit boek was ook niveau 3. Dit boek was ook niet erg moeilijk, maar is wel anders dan wat ik normaal lees. De hoofdpersoon was ook al volwassen en het onderwerp was ook anders dan anders, maar dit vond ik juist leuk.

Mijn boek dat ik op dit moment heel leuk vind is ‘Het diner’, omdat ik dit kortgeleden nog heb gelezen, maar dit is mijn top 3:

-         The Fault In Our Stars (De weeffout in onze sterren)

-         Het diner

-         Perenbomen bloeien wit

Ik vind Herman Koch toch wel een hele leuke schrijver. Er zit namelijk veel ironie en humor in zijn schrijftaal. Het enige boek dat ik van hem heb gelezen is ‘Het diner’, maar toch spreekt zijn manier van schrijven mij wel aan.

Het thema/onderwerp dat me aanspreekt is romantiek maar ik hou toch ook wel veel van misdaad en thriller. Vroeger las ik vooral boeken van Carry Slee en die hoofdpersonen waren vaak leeftijdsgenoten van mij. Nu heb ik ook wel interesse in boeken waarvan het een keer niet over romantiek, vriendschap of school gaat. En dat de hoofdpersoon bijvoorbeeld stukken ouder is.

Er is  niet 1 bepaald genre wat mijn voorkeur geniet. Maar ik hou wel van erg van boeken die als genre romantiek of thriller hebben.

De boeken die me het meeste aantrekken zijn boeken die een verhaal hebben waar je echt in mee wordt genomen. Dit kunnen boeken zijn met een heftig onderwerp, maar ook boeken die veel spanning in het verhaal hebben zitten.

Mijn leessmaak is niet heel erg veranderd. Ik zie in mijn leesautobiografie dat ik vooral boeken leuk vond die over leeftijdsgenoten gingen. Dat vind ik nu nog steeds wel erg leuk, maar ik lees nu ook boeken die wat spannender zijn en waarvan de hoofdpersonen ouder zijn.

Ik denk dat ik in de toekomst wel veel ga lezen. Ik vind lezen heel erg leuk, maar een leuk boek kiezen is vaak wel moeilijk. Als ik eenmaal een leuk boek te pakken heb, kan ik hem ook zo uitlezen.

Ik heb nog niet echt een idee over boeken die ik wil gaan lezen. Nou ja, niet het exacte boek maar wel een idee over het genre van het boek. Ik denk dat ik graag boeken wil gaan lezen die spanning en romantiek in het verhaal hebben zitten. Een combinatie ervan lijkt me ook leuk.

Het diner

Herman Koch

Mijn mening

Ik vond het boek 'het diner' een spannend boek. In de eerste 125 bladzijden gaat het nog niet echt ergens over. Het hoofdpersonage en bij personen worden omschreven en er komen wat flashbacks naar hun verleden. Pas vanaf bladzijde 125 weet je wat er echt aan de hand is. Het is spannend omdat de zoon van het hoofdpersonage en van het bij personage iets ergs hebben gedaan en je er in verloop van tijd achterkomt hoe ze dit gaan oplossen. Ze staan vol moeilijke keuzes en het is ook wel iets om zelf over na te denken. Wat zou jij doen als je kind iemand heeft vermoord? Het boek heeft ook een goed opgebouwde structuur van het vijf gangen diner. Ik vond dit boek niet het leukst dat ik heb gelezen. Vanaf bladzijde 125 al wel, maar daarvoor dacht ik: waar gaat dit heen? Er waren ook heel veel open plekken in het verhaal waar je later niet antwoordt op krijgt. Bijvoorbeeld de naam van het restaurant en de ziekte van Paul en Claire. Ik vond alsnog ‘Perenbomen bloeien wit’ het mooiste boek. ‘Echte mannen eten geen kaas’ was te voorspellend, maar wel heftig. Ik vind ‘Perenbomen bloeien wit’ een mooi onderwerp hebben: een jongen die blind werd. Dit is weer eens wat anders dan andere boeken. Door het meervoudig perspectief kon je goed lezen wat hij voelde. Dat miste ik wel in het boek 'Het diner'. Ik vroeg me soms wel eens af wat Claire of Babette dachten. 

Samenvatting

Paul Lohman, broer van premier kandidaat Serge Lohman, is getrouwd met Claire. Met de verkiezingen in zicht gaan ze uit eten met Serge en zijn vrouw Babette. Het diner begint met de dagelijkse onderwerpen, maar nadat Paul terug komt van het toilet staat Babette met tranen in haar ogen op. Ze loopt naar de deur, gevolgd door Claire. Ondertussen eten de broers hun hoofdgerecht in stilte op. Paul vindt het allemaal te lang duren en gaat naar de twee vrouwen op zoek. Terwijl hij dit doet gaat de telefoon van Michel die in zijn zak zit af. Zijn zoon vraagt zich af wat zijn vader met zijn mobiel doet en spreekt af het mobieltje op te komen halen. Net wanneer Paul ophangt ziet hij Claire en Babette, die inmiddels is bijgekomen. Samen gaan ze het restaurant in, maar Paul gaat nog niet aan tafel. Hij bekijkt, terwijl hij wacht op zijn zoon, de filmpjes van zijn mobiel. Weer wordt Paul geconfronteerd met de heftige beelden. Rick, de zoon van Serge en Babette, en zijn eigen zoon gaan na een schoolfeest flink te keer tegen een zwerver. De zwerver ligt in het pinhokje waar de jongens willen pinnen en daar zal hij voor boeten. Van kwaad tot erger pakt een van hen een voor hun leeg ogende jerrycan, de andere filmt het. Wanneer er een aansteker bij komt gaat het mis. Paul realiseert zich dat deze beelden meer laten zien dan de beelden van de bewakingscamera van Opsporing verzocht. Michel vertelt zijn vader dat Beau, de geadopteerde zoon van Serge, hem chanteert. Hij wil deze beelden online zetten, maar wanneer ze hem geld geven is er niks aan de hand. Tijdens het nagerecht komt het onderwerp eindelijk aan bod. Serge vindt dat zijn zoon Rick veel lijdt onder de geheimhouding en wil alles openbaar maken. Hij wil tijdens een persconferentie bekend maken dat hij zich terug trekt. De andere drie denken hier echter anders over. Zij vinden dat ze de toekomst van hun zonen moeten beschermen. Serge heeft de persconferentie echter al gepland. Hij en Babette verlaten het restaurant en lopen naar het café waar de persconferentie gehouden wordt. Claire vertelt Paul dat zij en Babette hun zonen alleen nog kunnen beschermen wanneer ze Serge verwonden. Claire loopt vervolgens naar het café waar Babette en Serge zijn. Paul hoort even later meerdere sirenes. Hij loopt naar buiten en ziet zijn broer afgevoerd worden door ambulance personeel. Ook komt Claire even later naar buiten, zij wordt afgevoerd door agenten. Over Beau hoeven ze zich ook geen zorgen meer te maken, Michel en Rick hebben met hem “afgerekend”.

http://www.scholieren.com/boekverslag/70261

Opdracht C. Brief aan de hoofdpersoon

Beste Paul,

U speelt in het boek van Herman Koch, ‘het diner’. U was een leuke hoofdpersonage met hier en daar wat humor maar u bent ook erg agressief. Ik ga even in op de keuzes die u in dit boek heeft gemaakt. De eerste 125 bladzijden komen we achter u persoonlijk en die van uw broer, vrouw en zwager. U deed redelijk cynisch over het restaurant waar u heeft gegeten: kleine porties hoge prijzen.  U wou ook niet de naam van het restaurant aan de lezers vertellen. U en uw vrouw hebben een goede relatie, dat heb ik wel gemerkt. Alhoewel jullie wel geheimen voor elkaar bewaren. Kennelijk wist Claire al wat Michel had begaan, maar zei niks. Uw broer, Serge Lohman, is een aanstaande politicus. Hij geeft vrij weinig om zijn vrouw, Babette. Hij denkt voornamelijk aan zijn carrière. U houdt van wijn en geeft veel om uw zoon. Vandaar dat u hem op deze manier wou beschermen. In het boek leek het wel alsof u helemaal niet boos was om het feit dat uw zoon iemand heeft vermoord. Is dat ook zo? Ik weet nog die keren dat u zich erg  agressief gedroeg. Zelfs bij uw eigen zoon op school. Waarom? Later in het verhaal heeft u een ziekte, maar u wil niet zeggen wat voor. Dit is waarschijnlijk de reden waarom u zich zo gedraagt. Ook uw vrouw had een ziekte waardoor u alleen voor een tijd alles op zich moest nemen. Het huishouden, zorgen voor Michel en werken. Uw broer en Babette boden zich aan om te helpen, want het lukte niet. Overal was het een zooitje. U werd toen een keer zo boos dat u uw broer met een pan macaroni op zijn hoofd sloeg. Weer heel agressief. U geeft veel om uw zoon en denkt vooral aan zijn toekomst. Toen hij samen met zijn neef een jerrycan naar die zwerver had gegooid en u erachter kwam was het eerste waar u aan dacht zijn toekomst. Serge en Barbara dachten vooral aan nu en niet aan de toekomst van de jongens. Uiteindelijk wil Serge zich terugtrekken als lijsstrekker en gaat daarbij een persconferentie houden. Dit willen u en uw vrouw niet, dus besluiten jullie om Serge pijn te doen. Dit doet Claire en slaat Serge hard in zijn gezicht. Was dit nou echt de oplossing? Met geweld kom je nergens.

Interview Maria Mosterd

  

Maria Mosterd

Inleiding

Ik vind het boek ‘Echte mannen eten geen kaas’ erg aangrijpend, omdat het boek over een heftig onderwerp gaat, namelijk: loverboys. Het verhaal is ook nog is echt gebeurd en de schrijfster ervan is dus eigenlijk de hoofdpersoon.

De titel van het boek vind ik nog steeds een beetje raar. Maar Manou

(de loverboy) zei een keer tegen Maria dat echte mannen geen kaas eten. Vandaar dus. Het boek ziet er erg mooi uit van de buitenkant, maar het verhaal snap ik niet helemaal.

Maria kwam dus in handen van een loverboy omdat ze meer spanning wou, maar het enige wat hij doet is haar mishandelen en ze moet rare dingen doen. Ze kan weglopen en de politie bellen, maar dit doet ze niet. Ook mist ze Manou op het ene moment, en op het andere moment haat ze hem weer.

Natuurlijk kan ik me niet voorstellen hoe het is, maar toch vind ik het vreemd.

Maria zegt in het boek ook de echte naam van de loverboy, niet zo handig want het blijkt dat het verhaal waarschijnlijk nep is. Dit is ook een keer bij de Wereld Draait Door ter sprake geweest, en er is onderzoek naar gedaan. Maar dat terzijde, ik ga jullie nu iets meer vertellen over het boek.

Samenvatting

Maria Mosterd vindt het maar saai thuis. Ze is 12 jaar als ze naar de middelbare school gaat. Met haar vriendin Nikki besluit ze aandacht te trekken van een groepje jongens vlak bij haar school. Haar droom lijkt werkelijkheid te worden als één van de jongens haar aanspreekt. Ze komt bij de loverboy Manou terecht. In het begin doen ze nog leuke dingen samen maar dit verandert snel wanneer ze met mannen naar bed moet. Ook ziet hoe mensen mishandeld worden en verkracht. Zelf doet ze ook geen goede dingen. Ze brengt wapens en drugs rond en ronselt meisjes voor Manou. Ze komt niet vaak maar op school, en de leraren hebben dit niet eens door. Maar dan na vier jaar komt 1 van de leraren naar haar toe omdat hij denkt dat er wat aan hand is met Maria. Ze moet  haar verhaal vertellen aan haar moeder en aangifte doen bij de politie. Ze vertelt aan de leraar niet over Manou, maar dat iemand haar heeft verkracht. Ze gaat naar een abortuskliniek en dan wordt er besloten dat ze tijdelijk word opgevangen in een internaat. Daarna zou ze - als ze het zelf wou – voor zes maanden naar India gaan om weer ritme te krijgen. Of ze mocht weer terug naar Manou. Maar dan zou niemand haar meer helpen of steunen, en  dan wilde haar moeder haar nooit meer zien. Ze koos voor India. Hier heeft ze ook het boek geschreven.

Bron: www.scholieren.com/boekverslag/80204

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Echte mannen eten geen kaas

                  

                                             

  

Maria Mosterd is nog maar 12 jaar als ze in handen    
valt van een loverboy.  Hierover schrijft ze een boek                                                         dat al meer dan 275.000 keer is verkocht. 
Journaliste Esmee Boomsma heeft Maria mogen interviewen. 
Hoe heeft ze de tijd ervaren met Manou ervaren?
En wat wil ze doen in de toekomst?

  Zo, Maria, vertel eerst eens wat over jezelf

  ‘’Ik ben Maria Mosterd en ik ben 18 jaar.  Ik ben geboren in

  Zwolle. Ik heb een boek geschreven over wat ik allemaal

  heb meegemaakt en dat is dus ‘Echte mannen eten geen

  kaas’.’’

  Hoe denk je terug aan de tijd met Manou?

  ‘’Ik denk er niet meer zo veel aan. Ik wil het

   liever gewoon achter me laten en me richten

   op de toekomst.’’

  Oké, duidelijk. Waarom liep je niet gewoon

  weg van Manou?

 ‘’Tsja, dat is nu makkelijk te zeggen, maar ik kon het toen

  gewoon niet. Ik hoorde voor mijn gevoel bij hem en

  was verblind door zijn lieve en leuke praatjes. Later toen

  ik naar India ging was het contact verbroken.’’

  Wat heb je in India dan allemaal gedaan?

  ‘’Ik heb gewerkt met gehandicapte kinderen. Ik heb er een bar

  opgezet die nu wordt gerund door die kinderen. Gehandicapte

  kinderen hebben in India geen toekomst. Daarom vond ik

  dit een mooie oplossing voor ze zodat ze toch nog een inkomen

  kunnen krijgen.’’

  Wanneer ben je begonnen met schrijven?

  ‘’Ook toen ik in India was. De begeleiders daar

  begrepen mij niet zo goed als ik iets vertelde.

  Ik ben toen voor hun het verhaal gaan opschrijven.

  Voor de gein zei één van hun misschien kun

  je wel een boek schrijven. Toen ik na drie maanden

  klaar was met schrijven is mijn tekst bij uitgeverij

 van Gennep terechtgekomen.’’

                                                                                                                                                      

   Heb je na het tekenen bij de uitgeverij nog

   iets in de media gedaan?

  ‘’Ja, toen het boek uit kwam moest ik dezelfde avond

  nog naar de Wereld Draait Door. Ik heb ook nog een

  interview met SBS6 gehad. Buiten de media om heb ik ook

  voorlichtingen gegeven op scholen en bij instellingen.’’

  Hoe reageerde de meiden in de instellingen?

  ‘’Toen ik mijn verhaal vertelde zag ik bij de meiden heel

  veel pijn en verdriet. Ze snapten me goed, omdat ze

  hetzelfde hebben meegemaakt. Het was erg naar

  om te zien.’’

  ‘’Toen ik mijn verhaal vertelde zag ik bij veel meiden verdriet’’

  Hoe ziet je leven er nu uit?

  ‘’Nu wel leuk. Ik  heb een hele lieve vriend, en een dochter

   Emelyn. Ze is nu vier jaar. Mensen zeggen wel is tegen

   me dat ik geen kind kan opvoeden, aangezien ik zoveel

   heb meegemaakt, maar ik weet dat ik dit wel kan.''

  Waarom denk je dat je dit wel kan?

  ‘’Ik heb veel meegemaakt, maar daarom weet ik

  ook waar ik haar tegen moet beschermen in de toekomst.’’

  Wat wil je dan doen in de toekomst?

  ‘’Een eigen bedrijf beginnen. Waarschijnlijk een

  hotel of winkel in het buitenland. En natuurlijk

  neem ik mijn dochter en vriend dan mee.’’

  Dat klinkt erg leuk. Heb je ook nog een tip voor

  meisjes die in dezelfde situatie zitten als dat

  jij zat?

  ‘’Nee, niet echt. Het klinkt misschien stom maar die

  jongens veranderen elke maand hun tactiek. Maar

  natuurlijk hoop ik dat als je er terecht in komt je er ook

  zo snel mogelijk weer uitkomt.’’

                                      Loverboy

                                                     Wanneer jij het vermoeden hebt dat je vriendje een loverboy is,                                                              voorkom dan dat je dingen gaat doen die je eigenlijk niet wilt. Maak                                                      hem dat duidelijk! Als je erachter bent gekomen dat jouw vriendje                                                          een loverboy is kun je het beste niet meer met hem omgaan. Ook is                                                        het goed om hier met andere mensen over te praten. Bijvoorbeeld                                                          met de vertrouwenspersoon op school, een vriendin of met je                                                                  ouders. Ook kun je met de politie gaan praten. Je kunt bellen voor                                                          een afspraak via telefoonnummer 0900-8844.