De aanslag

Schrijver: Harry Mulisch

Mijn mening

Ik vond ‘De aanslag’ een mooi boek om te lezen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik sommige stukjes niet zo heel leuk vond, vooral het tussenstuk. En doordat mijn verwachtingen anders waren: Ik dacht dat het heel erg over de Tweede Wereldoorlog ging en hoe Anton dat met zijn gezin zou ervaren etc., misschien waren ze wel Joods dacht ik. Ik had echt geen idee waar het verhaal nou echt over ging, maar ik heb wel heel veel mensen gehad die dit boek hebben gelezen en het is ook erg populair. Zo hebben mijn ouders en opa dit boek ook gelezen, waardoor ik dus wel hoge verwachtingen had.

Het begin waar de aanslag plaatsvond en het einde waar alles duidelijk wordt vond ik wel leuk om te lezen. Zoals ik al zei speelt het verhaal zich af in de Tweede Wereldoorlog, maar gaat er nou niet perse over. Het verhaal draait uiteindelijk om Fake Ploeg, hoofdinspecteur van de politie en verrader, die wordt doodgeschoten en door de Kortewegs voor het huis van de Steenwijks wordt gelegd. Peter Steenwijk (broer van Anton) wil het lijk terugslepen daarheen, maar hij wordt doodgeschoten. Ook Antons vader en moeder worden doodgeschoten. Zijn leven gaat verder en hij beschrijft d.m.v. tussenstukjes zijn verdere beloop van zijn leven. Dit beschrijft hij duidelijk, zo begint hij met een Proloog en gaat verder met de Eerste Episode, Tweede Episode enzovoort. Het verhaal was niet moeilijk te begrijpen vond ik. Soms stonden er wel moeilijke woorden in en er werd, met name in het begin van het boek ook wel eens korte zinnetjes Duits gesproken. Ik heb dan Duits als vak, maar ik denk dat als je niet Duits kan het verhaal dan nog steeds wel te volgen is. Het boek is oud en dat merkte ik ook wel aan sommige woorden. Zo gebruikte Mulisch vaak ‘eer’ en gebruikte hij nog geen hoofdletters voor bijvoorbeeld de Tweede Wereldoorlog. Maar het verhaal was verder wel goed te volgen. Met name de Vierde Episode en de Laatste vond ik leuk om te lezen omdat toen alles duidelijk werd. Je bleef niet met bepaalde vragen zitten, alles werd door Karin Kortweg die Anton in het einde van het verhaal weer ziet beantwoord.

Ik vond het niet het leukste boek dat ik heb gelezen van de lijst. ‘De stilte voor Julia’ blijft voor mij op 1 staan, op plek 2 komt ‘Een hart van steen’, op plek 3 komt ‘De aanslag’ en op de laatste plek komt ‘Hersenschimmen’. ‘De stilte voor Julia’ en ‘Een hart van steen’ waren gewoon boeken die me meer aanspraken. Ze bevatten spanning, waren niet moeilijk om te lezen en daar bleef ik gewoon doorlezen omdat ik het leuk vond. Ik vind de Tweede Wereldoorlog heel interessant en ook om daarover te lezen, maar ‘De aanslag’ was gewoon een ander soort boek. Ik vind het erg wat er is gebeurd, maar uiteindelijk vond ik, ook door de hoge verwachtingen, het boek geen eerste plek waard.

Samenvatting

Eerste episode: 1945

In januari 1945 wordt in Haarlem, in de straat van de familie Steenwijk, de NSB’er Fake Ploeg doodgeschoten. Ploeg ligt voor het huis van de buren, de familie Korteweg, Deze buren verslepen het lijk van Ploeg tot voor het huis van Steenwijk. De Duitsers zijn snel ter plaatse, ze steken het huis van Steenwijk in brand en voeren de familie Steenwijk af. De ouders van Anton Steenwijk worden later gefusilleerd. In de cel van Anton zit ook een jonge vrouw, die waarschijnlijk bij de aanslag betrokken is geweest. Anton wordt na verloop van tijd uit de cel gehaald en naar Amsterdam gebracht, waar hij bij een oom en tante kan wonen.

Tweede episode: 1952

In 1952 bezoekt Anton een feestje in Haarlem. Voor het eerst sinds de oorlog is hij weer in die stad. Hij besluit een bezoekje te brengen aan de straat waar hij vroeger gewoond heeft. Hij treft daar de overbuurvrouw, mevrouw Beumer aan, met wie hij een praatje maakt. Anton besluit om nooit meer terug naar Haarlem te gaan.

Derde episode: 1956

Vanwege de inval van de Russen in Hongarije, wordt het hoofdkantoor van de Communistische Partij Nederland door relschoppers bestormd. Anton woont hier heel dichtbij, dus de relschoppers staan bij hem in de straat. Een van hen is Fake Ploeg jr.: de zoon van de NSB’er. Fake zat bij Anton in de klas. Anton vraagt hem mee naar binnen te gaan en daar praten zij over het verleden. Er ontstaat een kleine ruzie en Fake gooit met de kei een spiegel in en rent weg.

Vierde episode: 1966

Anton is inmiddels getrouwd met Saskia de Graaff en hebben een dochtertje, Sandra, van vier. Tijdens een begrafenis hoort Anton van Cor Takes dat deze bij de aanslag betrokken was, samen met Truus Coster. Truus Coster is gefusilleerd en Anton begrijpt dat zij degene was met wie hij in de cel gezeten heeft.

Vijfde episode: 1981

Anton is gescheiden en nu met Liesbeth getrouwd. Ze hebben een zoon: Peter. Wanneer Anton hevige kiespijn heeft, bezoekt hij zijn tandarts. Deze wil hem alleen maar helpen als Anton mee gaat demonstreren tegen kernwapens. Anton zegt toe. Tijdens de demonstratie komt Anton zijn vroegere buurmeisje Karin Korteweg tegen. Zij vertelt hem dat haar vader en moeder niet met het lijk voor hun deur gevonden wilden worden omdat haar vader hagedissen had, die dan zeker gedood zouden worden. Bij de andere buren kon het lijk ook niet gelegd worden, want daar zaten joden ondergedoken. Uit angst voor wraak van Anton was Korteweg naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd, waar hij in 1948 zelfmoord pleegde. Alles is nu op zijn plek gevallen.

Bron: http://www.verdec.com/hulpje/boekvers/aanslag.htm

Argumentatieopdracht

Ik ga in deze opdracht het boek ‘De aanslag’ promoten. Het boek ‘De aanslag’ is een indrukwekkende roman dat door iedereen gelezen moet worden.

Het verhaal gaat over Anton Steenwijk, die in de Tweede Wereldoorlog betrokken is bij een aanslag die plaatsvindt op een NSB’er. Deze aanslag zal de rest van Antons leven bepalen.

Mijn stelling: ‘De aanslag is een indrukwekkend boek dat door iedereen gelezen moet worden.’

Het perspectief dat wordt gebruikt is alwetend. Het is dus een betrouwbaar perspectief, want hij licht de lezer snel in als er bijvoorbeeld informatie achterblijft. Je merkt veel van deze manier van schrijven, dit is bijvoorbeeld waarbij hij wat algemene uitleg geeft over de tijd waarin het verhaal zich nu afspeelt of opmerkingen tussendoor maakt.

Maar je merkt vooral dat de schrijver alwetend is wanneer Anton in de gevangenis zit en twee broodjes eet met vet erop. Erbij staat vermeld dat hij jaren later er achter komt dat het ganzenvet is. Ook wordt er tussen haakjes soms informatie gegeven.

Het verhaal heeft een duidelijke opbouw en is chronologisch verteld. In het begin heb je eerst een Proloog waarbij het daarna overgaat in Eerste Episode, Tweede Episode enzovoort. Er wordt gebruik gemaakt van vooruit verwijzingen, zoals ik net al vertelde over de boterham met ganzenvet. Ook zijn er grote tijdssprongen, maar dit heb je gelijk door omdat je dan weer overgaat naar de volgende Episode wat ook leuk is om te lezen. Het verhaal speelt zich dus ook een grote tijd ná de Tweede Wereldoorlog af en hierin merk je goed de indruk die dit op iemand maakt die zoiets heftigs in de oorlog heeft meegemaakt.

Het verhaal is origineel en realistisch. Er zijn veel boeken die gaan over de Tweede Wereldoorlog en dan met name over de Jodenvervolging en de daar bijkomende gebeurtenissen, wat ik ook zeer indrukwekkend vind. Dit verhaal is anders, maar speelt zich wel af in de Tweede Wereldoorlog. Je gaat daar namelijk niet zo diep op in, eigenlijk alleen over 1 gebeurtenis: de aanslag op Ploeg. Het is realistisch doordat dit nou eenmaal gebeurde in die tijd, onschuldige mensen die werden vermoord door de Nazi’s en de NSB’ers.

De manier waarop Mulisch schrijft is goed te begrijpen. Hij gebruikt niet lange zinnen en overbodige woorden. Het boek is oud en soms staan er wel wat woordjes in die je nu niet meer zo snel gebruikt. Een voorbeeld hiervan is ‘eer’, wat voordat betekent. Dit bracht verder niet veel problemen en het verhaal was gewoon goed te begrijpen. En met name in het begin worden er ook wat kleine Duitse zinnetjes gebruikt.

Tegenargument kan dus zijn: het boek is voor degene die het nu lezen, en dat met name jongeren van de middelbare school, niet goed te begrijpen. Maar dit is niet het geval. Soms zijn er wat oude woordjes, zoals ik net al zei ‘eer’, maar dan vraag je dat iemand of zoek je het op. Dit was eigenlijk ook 1 van de enige ouderwetse woorden dat vaak wordt gebruikt. Ook de Duitse zinnetjes komen maar zeer weinig voor, eigenlijk alleen in de Eerste Episode, maar dit zijn korte woordjes en zinnetjes en geven echt geen problemen.

Dus, als jullie allemaal nieuwsgierig zijn geraakt naar wat voor heftigs er gaat gebeuren in dit boek en de nasleep die dit heeft op Anton, wacht dan niet langer en lees het boek ‘De aanslag’. Het boek gaat over 1 van de belangrijkste tijden van onze geschiedenis. Het boek heeft alles: een heftig onderwerp, spanning en daarnaast ook emotie.

De stilte voor Julia

Schrijver: Derwent Christmas

Mijn mening

Ik vond ‘De stilte voor Julia' een erg mooi boek. Het verhaal greep me erg aan en het boek zelf was ook te doen, omdat het niet zo lang was. Ik heb al veel mensen over dit boek gehoord van school, maar nooit zelf gekozen dus dat werd wel tijd. Het boek was goed te volgen en de flashbacks in het verhaal waren steeds merkbaar en je kon het verhaal zo goed volgen. Je moest soms wel even overschakelen want soms was er in het midden van het boek weer een flashback, maar dit merkte je vaak wel gelijk. Er werden verschillende tijden gebruikt, namelijk: het heden, tijdens het herstel van Aarons burn-out en na de dood van Julia. Dit kon je dus goed van elkaar scheiden. Ik heb nog nooit eerder een boek van Christmas gelezen, maar zijn manier van schrijven spreekt me aan. Hij gebruikt niet (veel) moeilijke woorden en schrijft gedetailleerd en soms ook met humor. In het verhaal gebruikt hij ook een film The Punisher, zelf heb ik hem niet gezien maar ik snap dat bepaalde mensen dan goed een idee kunnen krijgen bij de wraakactie die Aron gaat houden. In het verhaal komt ook steeds het boekje Mindfulness voorbij, dit heeft Ernst Klapwijk aan Aron gegeven om uit zijn

burn-out te komen en dit speelt een grote rol in het verhaal. Hij wil het niet gebruiken, maar toch pakt Aron het boek steeds weer erbij.

Het boek kwam ook erg dichtbij omdat het Bornego College er ook in verwerkt zat. Weliswaar met een andere naam, maar het was er wel op gebaseerd. Ook de leraren die terugkwamen kon je herkennen en de karaktereigenschappen die er aan gekoppeld waren herkende ik meteen. Dit was toch wel even een pluspuntje van dit boek.

Ik vond 'De stilte voor Julia' 1 van de betere boeken die ik heb gelezen. Ik denk dat ik het boek zelfs beter vond dan 'Hersenschimmen' en 'Een hart van steen'. Het boek sprak me meer aan, omdat het veel spanning bevat en ik het verhaal ook gewoon leuk en interessant vond. Ik voelde echt met de hoofdpersoon mee, aangezien hij alleen maar dieptepunten meemaakt. ‘Een hart van steen’ komt dan op de tweede plek, dit was ook een spannend en zielig boek maar sprak me dan iets minder aan dan ‘De stilte voor Julia’. Op de laatste plek zet ik ‘Hersenschimmen’, het was een mooi en goed boek maar ik vond de andere

2 boeken leuker om te lezen omdat het spanning bevatte.

Samenvatting

‘De stilte voor Julia’ gaat over Aaron, leraar op het Nemesis College, dat herstellende is van een burn-out. Wanneer hij zo’n twee weken thuis zit komt de rector, Ernst Klapwijk, bij hem thuis. Aaron denkt eerst dat hij hem wil ontslaan, maar dat is niet zo. Ernst geeft hem een boek om hem uit zijn burn-out te krijgen, genaamd Mindfulness. Aaron wantrouwt hem nog steeds. Niet lang erna komt zijn dochter, Julia, te overlijden. Julia schrikt van een scooter en valt op de weg, op dat moment komt er net een auto aan. Er komt nog een traumahelikopter, maar dan is kleine Julia al gestorven. Aaron en Marianne zijn er kapot van, maar volgens Marianne vooral zijzelf omdat Aaron na een weekje alweer aan het werk wilt.

Bart Klapwijk, zoon van Ernst Klapwijk, wordt bijna van school afgestuurd, maar door Aaron gebeurt dit niet. Dit komt vooral door Mindfulness, waarvan hij weet dat hij mild moet zijn en dus Bart nog een kans gaat geven. Bij dit opkomen wordt hij ook gelijk de mentor van Bart. Het mentorgesprek verloopt niet bepaald goed, maar tijdens 1 gesprekje vertelt Bart dat zijn vader een affaire heeft met een vrouw en dat hij en zijn moeder het ook weten. Ernst denkt gelijk aan zijn vrouw Marianne. Hij vermoedt namelijk dat Ernst en Marianne een affaire hebben.

Niet lang hierna komt ook Aarons vrouw te overlijden. Ze belt hem terwijl Aaron les aan het geven is en zegt dat ze alles achter zich gaat laten. Als hij thuis komt hangt ze in de schuur, dood. Op een dag gaat Aaron naar huis en betrapt Bart dan op dealen, hij spreekt Bart hierop aan en zegt dat hij hiermee naar de rector gaat. Die maandag erna is Bart van school gestuurd.

Het verhaal gaat uiteindelijk vooral over wraak. Wraak op Ernst Klapwijk, waarvan Aaron denkt dat hij en zijn zoon de schuld hebben aan de dood van zijn kind en vrouw. Op de dag van Marianne’s begrafenis rijdt Aaron niet achter de begrafenisstoet aan, maar neemt een andere afslag. Hij rijdt over de Afsluitdijk naar Noord-Holland.  Hij gaat naar een vakantiepark, ’T Oude Land. Wanneer hij hier zit bedenkt hij hoe hij wraak gaat nemen. Zo wil hij aan een wapen komen, dit is moeilijker dan het lijkt maar uiteindelijk vindt hij iemand. Dit loopt alleen niet zo goed af, de wapenhandelaar vertrouwt Aaron niet en slaat hem een bloedneus. Uiteindelijk staat Aaron voor een winkel en koopt hij een honkbalknuppel waarmee hij het hoofd van Klapwijk in wilt slaan. Hij rijdt naar Heerenveen en rijdt naar het huis van Klapwijk in Skoatterwâld. Wanneer hij hier is doet Bart open, en Aaron begint hem te slaan op zijn hoofd. Niet veel later opent Aaron zijn ogen en blijkt het dat hij in zijn schuur zit. Hij zegt nog tegen Bart dat hij hem moet vrijlaten, maar hij verlaat de boerderij en zegt dat Ernst zo komt. Even later komt Ernst en zet een heggenschaar om Aarons nek. Hij wordt gedwongen een trappetje op te lopen en moet zijn hoofd door een strop doen. Ernst trapt het trappetje om en verlaat de schuur.

Samenvatting heb ik zelf gemaakt

Argumentatieopdracht

Ik ga in deze opdracht het boek ‘De stilte voor Julia’ promoten. Het boek ‘De stilte voor Julia’ is een indrukwekkende roman en moet zeker door iedereen gelezen worden. Het boek gaat over Aaron Nijdam die herstellende is van een burn-out en in korte tijd zowel zijn dochter als vrouw kwijtraakt. Hij weet wie de schuldige is en zint op wraak.

Mijn stelling: ‘De stilte voor Julia is een indrukwekkend boek en moet zeker door iedereen gelezen worden.’

Het boek is geschreven in de ik-perspectief. Ik vind dit een goed gekozen perspectief omdat je zo goed mee kan voelen met Aaron en dit vind ik in dit verhaal het belangrijkste. Er is meer diepgang waardoor je je goed kan inleven in zijn verdriet.

Tegenargument zou kunnen zijn dat dit objectief is maar in dit verhaal is de

ik-perspectief goed gekozen. Voor de rest schrijft hij met name over zijn burn-out, zijn dochter en vrouw en zijn wraak wat vanuit hem komt en dus wel betrouwbaar is. Natuurlijk kun je je twijfels zetten dat hij rector Klapwijk en zijn zoon beschuldigd van de dood van zijn vrouw en dochter, maar hier kom je aan het einde van het verhaal wel achter.

Daarnaast zijn er in het verhaal al veel flashbacks, maar als het verhaal dan ook nog eens vanuit verschillende invalshoeken wordt bekeken, wordt het verhaal denk ik wél lastig. In dit verhaal moet je je vooral inleven met Aaron en het

ik-perspectief helpt hier het beste bij, daarnaast worden de meeste personages door Christmas zelf ook duidelijk beschreven.

Het boek maakt gebruikte van vele flashbacks. Hierdoor spring je steeds weer even naar een andere tijd, wat voor afwisseling zorgt en waardoor het boek spannend blijft. Op de eerste bladzijde begin je bijvoorbeeld op de begrafenis van zijn vrouw Marianne en een paar bladzijdes verder ben je weer in het verleden waar zijn vrouw en dochtertje Julia nog leven.

Door de flashbacks kom je erachter wat er zich in het verleden van Aaron heeft afgespeeld en hierdoor begrijp je ook waarom Aaron niet mee gaat naar de begrafenis van zijn vrouw, maar een andere afslag neemt en zint op wraak.

Tegenargument kan zijn dat het verhaal door de vele flashbacks niet meer te volgen is, maar dit is absoluut niet het geval. Er zijn duidelijk drie verschillende tijden te onderscheiden: Het heden (de dag van de begrafenis van Marianne en de daaropvolgende wraakactie), de periode na de dood van Julia, en de periode wanneer Aaron herstellende is van zijn burn-out waarbij Marianne en Julia allebei nog leven. Wanneer je dus weer even terugspringt in de tijd, lees je vaak over Marianne of Julia, hierbij weet je dus gelijk dat je in een flashback zit.

Christmas zijn manier van schrijven is duidelijk en vlot. Hij gebruikt niet moeilijke woorden en maakt gebruik van spanningsbogen wat vragen oproept en waardoor je dus door blijft lezen, bijvoorbeeld: Wat hebben Ernst en Bart Klapwijk met de dood van Marianne en Julia te maken? En waarom vertrouwt Aaron Ernst Klapwijk niet? Door deze vragen blijft het boek dus spannend.

Het boek is erg realistisch. Het is nou eenmaal iets dat overal in de wereld voorkomt. Niet alleen de burn-out, maar ook de dood van geliefden. De ellende die Aaron door heeft moeten maken is niet te beschrijven, eerst een burn-out en dan de dood van zijn dochter en vrouw. Ik heb erg met hem meegevoeld, met name omdat ik me niet zou kunnen voorstellen hoe zoiets moet zijn. Hoe hij de andere personages neerzette, en dan met name natuurlijk vader en zoon Klapwijk, kreeg ik zelf ook minachting naar hun toe.

Dus, als jullie het met mij eens zijn, lees dan dit indrukwekkende boek genaamd ‘De stilte voor Julia’. Het boek heeft alles: een heftig onderwerp, spanning, emotie en zal daarnaast ook erg veel indruk maken.

Hersenschimmen

                                                

Schrijver: J. Bernlef

Mijn mening

Ik heb het boek ‘Hersenschimmen’ gelezen voor de tweede periode. Ik vond het een heel mooi boek dat me best wel aan het denken heeft gezet. In het begin had ik nog niet echt een idee wat ik moest gaan verwachten. Ik wist dat het over dementie ging, maar meer ook niet. In dit verhaal is in het begin alles nog redelijk normaal, soms vergeet Maarten wel iets, maar dat zijn dan een paar kleine dingetjes. Op een gegeven moment vergeet hij steeds meer en uiteindelijk weet hij helemaal niks meer. Het is dus een heel indrukwekkend verhaal en je wordt er helemaal in meegenomen doordat het vanuit Maarten is geschreven. Soms is het best even ingewikkeld omdat hij het heden en verleden soms door elkaar haalt, maar wanneer zijn vrouw Vera hem dan weer even roept of iets zegt weet je dus dat hij even in het verleden zat met zijn gedachten en dit maakte het verhaal uiteindelijk toch begrijpelijker. Op het einde wordt het verhaal wel wat lastiger omdat hij dan gewoon niets en niemand meer kent, maar dit is wel erg mooi omschreven vooral het einde wanneer hij overlijdt.

Dit is het tweede boek dat ik lees, na 'Een hart van steen'. Ik vond 'Een hart van steen' denk ik een beter boek, omdat het verhaal me meer aansprak. Natuurlijk is dementie heel erg en is het verhaal mooi beschreven, ik voelde toch meer met het andere verhaal mee. Ik ben benieuwd of de volgende boeken deze boeken gaan overtreffen.

Samenvatting

Maarten en Vera Klein wonen al jaren gelukkig in Gloucester, Massachusetts (Verenigde Staten). Langzaam maar zeker begint Maarten heden en verleden door elkaar te halen. Het begin heel klein, op het moment dat hij niet meer weet welke dag het is en op een zondag wacht tot de schoolbus langs zal komen of als hij steeds vaker in gedachten verzonken is. Langzaam maar zeker kan hij zich dingen niet meer herinneren en als hij zich iets herinnert, gaat hij volledig in die herinnering op. Zo denkt hij op een dag dat hij weer op de kleuterschool is en van de juf de potlodendoos mag halen. Hij loopt de gang door naar het materiaalhok en klimt op een stoel om de doos te gaan zoeken. Dan staat Vera plots achter hem en haalt hem uit de droom. Hij blijkt op de keukenstoel in hun washok te staan. Uiteindelijk gaat dit nog een stapje verder en breekt hij in bij een vakantiehuisje waar vroeger de vergaderingen van zijn bedrijf waren omdat hij denkt dat hij te laat op zijn vergadering komt. Ook vergeet hij dat mensen en dieren dood zijn en vraagt dus steeds naar hen als anderen langskomen. Vera wordt steeds ongeruster en als Maarten weg begint te lopen van huis laat ze uiteindelijk een meisje, Phil Taylor, in huis wonen die op Maarten kan passen als zij weg is. Maarten vergeet echter steeds wie ze is. Eerst ziet hij haar aan voor een vriendin van zijn dochter, dan voor zijn vroegere piano juf en uiteindelijk voor zijn dochter. Ook van Vera vergeet hij soms wie ze is.

In het boek wordt ook de moeilijker wordende relatie tussen Vera en Maarten weergegeven. Een eerste beschrijving die Maarten van haar geeft  is nog heel scherp, bij kennis. Meer op het einde heeft hij het echter over een oude vrouw, die er een beetje verfomfaaid uitziet met haar vochtig neerhangende slappe bruine krullen en haar gerimpelde hals. Later herkent hij haar niet meer op foto’s en uiteindelijk weet hij helemaal niet meer wie ze is.

In het laatste deel van het boek weet Maarten zelf niet meer wie hij is. Eerst heeft hij het nog over “mijn spullen”, “ik kan ..” etc. Maar naarmate hij verder aftakelt begint hij in derde persoon over zichzelf te praten, om het uiteindelijk alleen nog maar over ‘het’ te hebben. Tegelijk met deze verandering in benoeming van zichzelf, trekt hij zich steeds meer in zijn hoofd terug. Hij communiceert bijna niet meer met de buitenwereld, maar denkt in onsamenhangende zinnen en fragmenten aan wat er om hem heen gebeurt. Eén van de redenen hiervoor is dat hij ook steeds meer moeite met het Engels begint te hebben, en soms even de taal niet meer lijkt te verstaan. Op het laatst zijn Maartens gedachten zo onsamenhangend en fragmentarisch dat er bijna niet meer duidelijk is wat er nou met hem gebeurt. Wel weet hij op zijn sterfbed weer even wat er om hem heen gebeurt en zoekt en vindt hij Vera’s hand, al weet hij haar naam niet meer.

Bron: https://www.scholieren.com/boek/38/hersenschimmen/zekerwetengoed

Argumentatieopdracht

Het boek ‘Hersenschimmen’ is een indrukwekkend boek en moet door iedereen gelezen worden. Het boek gaat over een 71-jarige man die dement aan het worden is, waarbij je het hele proces meemaakt van begin tot eind.

Mijn stelling: ‘Hersenschimmen is een aangrijpend boek en moet zeker door iedereen gelezen worden.’

Het boek is geschreven in de ik-perspectief. Dit is een goed gekozen perspectief voor dit boek. Je leest alles vanuit Maarten, de hoofdpersoon. Hij is dement aan het worden en door het ik-perspectief voelt het alsof je samen met hem dingen vergeet. In het begin zijn het eerst kleine dingetjes zoals dagen die hij door elkaar haalt en dat hij op een zondag op de schoolbus wacht. Uiteindelijk kan hij zich bepaalde dingen helemaal niet meer herinneren en haalt hij het heden en verleden door elkaar. Je voelt echt met hem mee. Anderen kunnen denken dat het een moeilijk boek is omdat Maarten heden en verleden uit elkaar haalt en natuurlijk steeds meer dingen vergeet, maar dit is niet zo. Als Maarten weer even in het verleden zit weet je dit gelijk. Wanneer hij bijvoorbeeld naar zijn papa wilt of naar zijn werk gaat weet je dat, omdat zijn vader allang is overleden en Maarten allang met pensioen is.

Aan het einde van het boek wordt er niet meer in de ik-persoon geschreven, maar wordt er over ‘het’ (Maarten) gesproken. Tegenargumentatie kan zijn dat het einde dus helemaal niet meer te volgen is, maar dit maakt het boek juist zo echt. Je wilt het boek de laatste 18 bladzijden eigenlijk zo snel mogelijk uitlezen, omdat er in zulke korte onduidelijke zinnetjes wordt geschreven. Dit zijn alleen de laatste bladzijden en past perfect bij het thema: dementie. Je kan het goed vergelijken met de gedachten van Maarten. Hij wil waarschijnlijk dat zijn leven ook zo snel mogelijk voorbij is en dit is nou eenmaal hoe dementie er uitziet en hoe hij zichzelf aan het einde ziet.

J. Bernlef schrijft duidelijk en niet moeilijk. Ik kan me voorstellen dat het een heftig onderwerp is om hierover te moeten schrijven, maar J. Bernlef heeft dit uitstekend gedaan. De opbouw is goed, maar je moet wel even weten hoe het zit. Het verhaal heeft namelijk geen genummerde hoofdstukken, maar maakt gebruik van een cursieve zin waarbij er dus weer een nieuw hoofdstuk begint.

Bernlef maakt gebruik van korte duidelijke zinnen: Een beetje koud heb ik het. Een kop hete thee zou mij goeddoen. Ik loop de keuken in en draai het gas aan. De ketel, waar is de ketel. (blz. 110).

Het boek is geschreven in 1984, maar dit geeft geen problemen. Je zou denken dat het een hele andere manier van schrijven is, maar dit is niet zo. Alle woorden die Bernlef gebruikt en de manier van schrijven in het boek is gewoon goed te begrijpen. Het boek heeft daarnaast ook niet zo heel veel bladzijden, wat het verhaal kort maar krachtig maakt.

Het boek is ook erg realistisch. Niet iedereen krijgt met dementie te maken, maar het bestaat wel en er zijn veel die er wél mee te maken krijgen. Ik had namelijk geen idee hoe het zou voelen, maar door dit verhaal heb ik er toch een idee bij gekregen. Het is dus fijn om een keer iets anders te lezen en hoe het is om dementie te hebben. Het is en blijft een 71-jarige man waarmee je je dus moeilijk mee kunt identificeren, maar door het gebruik van het ik-perspectief en de manier van schrijven voel je wel ontzettend met hem mee en dat is het belangrijkste.

Dus, als jullie allemaal een indrukwekkend boek willen lezen over dementie raad ik jullie dit boek zeker aan! Het boek is en heeft alles: het heeft een duidelijke schrijftaal, het is realistisch, boeiend en bovenal ook ontroerend.