Herman Koch
Mijn mening
Ik vond het boek 'het diner' een spannend boek. In de eerste
125 bladzijden gaat het nog niet echt ergens over. Het hoofdpersonage en bij
personen worden omschreven en er komen wat flashbacks naar hun verleden. Pas
vanaf bladzijde 125 weet je wat er echt aan de hand is. Het is spannend omdat
de zoon van het hoofdpersonage en van het bij personage iets ergs hebben gedaan
en je er in verloop van tijd achterkomt hoe ze dit gaan oplossen. Ze staan vol
moeilijke keuzes en het is ook wel iets om zelf over na te denken. Wat zou jij
doen als je kind iemand heeft vermoord? Het boek heeft ook een goed opgebouwde
structuur van het vijf gangen diner. Ik vond dit boek niet het leukst dat ik
heb gelezen. Vanaf bladzijde 125 al wel, maar daarvoor dacht ik: waar gaat dit
heen? Er waren ook heel veel open plekken in het verhaal waar je later niet
antwoordt op krijgt. Bijvoorbeeld de naam van het restaurant en de ziekte van
Paul en Claire. Ik vond alsnog ‘Perenbomen bloeien wit’ het mooiste boek. ‘Echte
mannen eten geen kaas’ was te voorspellend, maar wel heftig. Ik vind ‘Perenbomen
bloeien wit’ een mooi onderwerp hebben: een jongen die blind werd. Dit is weer
eens wat anders dan andere boeken. Door het meervoudig perspectief kon je goed
lezen wat hij voelde. Dat miste ik wel in het boek 'Het diner'. Ik vroeg me
soms wel eens af wat Claire of Babette dachten.
Samenvatting
Paul Lohman,
broer van premier kandidaat Serge Lohman, is getrouwd met Claire. Met de
verkiezingen in zicht gaan ze uit eten met Serge en zijn vrouw Babette. Het
diner begint met de dagelijkse onderwerpen, maar nadat Paul terug komt van het
toilet staat Babette met tranen in haar ogen op. Ze loopt naar de deur, gevolgd
door Claire. Ondertussen eten de broers hun hoofdgerecht in stilte op. Paul
vindt het allemaal te lang duren en gaat naar de twee vrouwen op zoek. Terwijl
hij dit doet gaat de telefoon van Michel die in zijn zak zit af. Zijn zoon
vraagt zich af wat zijn vader met zijn mobiel doet en spreekt af het mobieltje
op te komen halen. Net wanneer Paul ophangt ziet hij Claire en Babette, die
inmiddels is bijgekomen. Samen gaan ze het restaurant in, maar Paul gaat nog
niet aan tafel. Hij bekijkt, terwijl hij wacht op zijn zoon, de filmpjes van
zijn mobiel. Weer wordt Paul geconfronteerd met de heftige beelden. Rick, de
zoon van Serge en Babette, en zijn eigen zoon gaan na een schoolfeest flink te
keer tegen een zwerver. De zwerver ligt in het pinhokje waar de jongens willen
pinnen en daar zal hij voor boeten. Van kwaad tot erger pakt een van hen een
voor hun leeg ogende jerrycan, de andere filmt het. Wanneer er een aansteker
bij komt gaat het mis. Paul realiseert zich dat deze beelden meer laten zien
dan de beelden van de bewakingscamera van Opsporing verzocht. Michel vertelt
zijn vader dat Beau, de geadopteerde zoon van Serge, hem chanteert. Hij wil
deze beelden online zetten, maar wanneer ze hem geld geven is er niks aan de
hand. Tijdens het nagerecht komt het onderwerp eindelijk aan bod. Serge vindt
dat zijn zoon Rick veel lijdt onder de geheimhouding en wil alles openbaar
maken. Hij wil tijdens een persconferentie bekend maken dat hij zich terug
trekt. De andere drie denken hier echter anders over. Zij vinden dat ze de
toekomst van hun zonen moeten beschermen. Serge heeft de persconferentie echter
al gepland. Hij en Babette verlaten het restaurant en lopen naar het café waar
de persconferentie gehouden wordt. Claire vertelt Paul dat zij en Babette hun
zonen alleen nog kunnen beschermen wanneer ze Serge verwonden. Claire loopt
vervolgens naar het café waar Babette en Serge zijn. Paul hoort even later
meerdere sirenes. Hij loopt naar buiten en ziet zijn broer afgevoerd worden
door ambulance personeel. Ook komt Claire even later naar buiten, zij wordt
afgevoerd door agenten. Over Beau hoeven ze zich ook geen zorgen meer te maken,
Michel en Rick hebben met hem “afgerekend”.
Opdracht C. Brief aan de hoofdpersoon
Beste Paul,
U speelt in het boek van Herman Koch, ‘het diner’. U was een
leuke hoofdpersonage met hier en daar wat humor maar u bent ook erg agressief.
Ik ga even in op de keuzes die u in dit boek heeft gemaakt. De eerste 125
bladzijden komen we achter u persoonlijk en die van uw broer, vrouw en zwager.
U deed redelijk cynisch over het restaurant waar u heeft gegeten: kleine
porties hoge prijzen. U wou ook niet de naam van het restaurant aan de
lezers vertellen. U en uw vrouw hebben een goede relatie, dat heb ik wel
gemerkt. Alhoewel jullie wel geheimen voor elkaar bewaren. Kennelijk wist Claire
al wat Michel had begaan, maar zei niks. Uw broer, Serge Lohman, is een
aanstaande politicus. Hij geeft vrij weinig om zijn vrouw, Babette. Hij denkt
voornamelijk aan zijn carrière. U houdt van wijn en geeft veel om uw zoon.
Vandaar dat u hem op deze manier wou beschermen. In het boek leek het wel alsof
u helemaal niet boos was om het feit dat uw zoon iemand heeft vermoord. Is dat
ook zo? Ik weet nog die keren dat u zich erg agressief gedroeg. Zelfs bij
uw eigen zoon op school. Waarom? Later in het verhaal heeft u een ziekte, maar
u wil niet zeggen wat voor. Dit is waarschijnlijk de reden waarom u zich zo
gedraagt. Ook uw vrouw had een ziekte waardoor u alleen voor een tijd alles op
zich moest nemen. Het huishouden, zorgen voor Michel en werken. Uw broer en
Babette boden zich aan om te helpen, want het lukte niet. Overal was het een
zooitje. U werd toen een keer zo boos dat u uw broer met een pan macaroni op
zijn hoofd sloeg. Weer heel agressief. U geeft veel om uw zoon en denkt vooral
aan zijn toekomst. Toen hij samen met zijn neef een jerrycan naar die zwerver had gegooid en u
erachter kwam was het eerste waar u aan dacht zijn toekomst. Serge en
Barbara dachten vooral aan nu en niet aan de toekomst van de jongens.
Uiteindelijk wil Serge zich terugtrekken als lijsstrekker en gaat daarbij een
persconferentie houden. Dit willen u en uw vrouw niet, dus besluiten jullie om
Serge pijn te doen. Dit doet Claire en slaat Serge hard in zijn gezicht. Was
dit nou echt de oplossing? Met geweld kom je nergens.
