zaterdag 22 oktober 2016

Een hart van steen




Schrijfster: Renate Dorrestein




Mijn mening

Ik vond ‘Een hart van steen’ een goed boek. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het boek in het begin helemaal niet zo leuk vond, want het ging nog niet echt ergens over. Naarmate je verder leest kom je er door de flashbacks achter wat voor dramatisch iets er eigenlijk is afgespeeld en hierdoor wil je ook blijven doorlezen. Het boek heeft veel flashbacks en dat heeft mij erg goed geholpen om het verhaal te begrijpen. In het begin van het boek kwamen er erg veel namen aan te pas: Ellen heeft namelijk nog 2 andere broertjes en zusjes. Ook de namen van de medewerkers in het bedrijf waren er nog. Dit alles was in het begin best moeilijk, maar na een tijdje wist ik het gelukkig al wel te volgen. In het begin heb je nog geen idee wat er zich af gaat spelen: Ellen gaat naar haar ouderlijk huis en is zwanger. In het begin van de flashbacks is het gezin voor de geboorte van haar zusje Ida nog doodnormaal. Moeder Margje werkt samen met haar man in hun eigen bedrijf Van Bemmel en de kinderen hebben ook gewoon een leuke jeugd. Wanneer Ida wordt geboren verandert alles voor Margje en gedraagt ze zich vreemd. In het begin vond ik het raar, maar later in het boek beschrijft Ellen dat haar moeder leed aan een postnatale depressie en zo komen alle puzzelstukjes samen. Het boek was in het begin dus even saai, maar het was zeker het lezen waard. Dit is het eerste boek dat ik lees voor dit jaar, dus ik ben benieuwd of andere boeken dit boek gaan overtreffen.






Samenvatting boek

Een hart van steen gaat over een vrouw genaamd Ellen die net gescheiden, zwanger en ongeveer 40 jaar oud is. Ellen gaat in haar ouderlijk huis wonen die te koop staat. In haar ouderlijk huis heeft ze nare herinneringen omdat daar iets heel ergs is gebeurd, waar alleen zij en haar broertje de overlevenden van zijn. Naarmate ze langer in het huis woont, hoe meer nare herinneringen er terug komen. Toen Ellen jong was, had ze drie broertjes en zusjes. Haar moeder Margje was in verwachting van het vijfde kind genaamd Ida. Na de geboorte van Ida raakt Margje helemaal de weg kwijt: ze krijgt allerlei rare stoornissen en ze wordt overbezorgd. Ook denkt Margje dat haar dochter Ida bezeten is van de duivel. Om haar gezin te beschermen besluit Margje haar gezin te vermoorden, waardoor ze later gelukkig samen in de hemel kunnen zijn. Op het moment dat het gebeurt, was Ellen net de hond uit laten. Toen Ellen terug kwam zag ze haar gezin zitten met plastic zakken over hun hoofd. Dood. Alleen haar kleine broertje Carlos leeft nog. Ze verstoppen zich samen in de kelder. Nadat het gezin gevonden is, worden Ellen en Carlos in een weeshuis geplaatst waar Carlos wordt geadopteerd, waardoor ze het contact kwijtraken.
Argumentatieopdracht

Ik ga in deze opdracht het boek 'Een hart van steen' promoten. Het boek ‘Een hart van steen’ is zeer aangrijpend en moet zeker door iedereen gelezen worden. Het boek gaat over een inmiddels volwassen vrouw dat een verschrikkelijk familiedrama heeft meegemaakt waar je naarmate het lezen van het verhaal achter komt.
Mijn stelling: 'Een hart van steen is een indrukwekkend boek en moet door iedereen gelezen worden.'



Het boek maakt gebruik van vele flashbacks. Door deze flashbacks wordt het verhaal steeds duidelijker en snap je waarom bepaalde dingen gebeuren in het heden. Dit is bijvoorbeeld het geval bij een ontmoeting met Bas, een medewerker die bij de Van Bemmels werkte. Je kreeg pas een idee wie hij was door de flashbacks. Ook begreep je door de flashbacks waarom het familiedrama heeft plaatsgevonden. 



Het boek heeft daarnaast ook een meervoudig perspectief. In het begin wist ik niet dat dit zou komen, maar in het midden en aan het einde krijg je hier even mee te maken. Dit is heel fijn, want zo snap je wat er in het hoofd omging van vader Frits en natuurlijk het belangrijkste, vind ik, moeder Margje. Je leest waarom ze het heeft gedaan en natuurlijk van wat zij denkt dat haar ertoe heeft gedreven. Het boek is ook erg meeslepend. Je voelt je op een gegeven moment erg betrokken bij het verhaal, omdat je de belangrijkste verandering meemaakt door de geboorte van Ida. Je raakt ook gehecht aan de hoofdpersoon, omdat ze iets verschrikkelijks meemaakt en je hier in het begin geen flauw benul van hebt.



Renate schrijft vlot en met nauwelijks hele moeilijke woorden. Ze beschrijft de personages op een manier dat je er sympathie meekrijgt, vooral omdat ze zo lijken op doorsnee mensen. Puber Billie dat zich druk maakt om haar uiterlijk, Carlos dat een doodnormaal jongetje is van 2 jaar dat alleen maar vragen stelt. Uiteindelijk is het verhaal ook erg realistisch. Als je het boek zo eerst leest over moeder Margje dat de duivel uit haar baby wil halen en alle stemmingswisselingen die ze steeds heeft is het nog best een raar verhaal. Wanneer je als Ellen ouder is dan leest dat het komt door een postnatale depressie wordt het al duidelijker hoe ze zich gedraagt, ook natuurlijk door het gewelddadige gedrag dat ze uiteindelijk vertoont. Een doodnormaal gezin dat uiteindelijk bijna allemaal van het leven is beroofd door 1 persoon. Het klinkt misschien onrealistisch, maar gebeurt helaas ook in het echte leven.


Dus, als jullie allemaal een heftig maar toch ook spannend boek willen lezen raad ik jullie dit boek zeker aan. Het is in het misschien even een wachten tot je achter het familiedrama komt, maar geloof me, het is het zeker waard!


zondag 18 september 2016

Balansverslag


Ik heb voor school in klas 4 in totaal 3 boeken gelezen. 1 boek daarvan hebben we voornamelijk met de klas gelezen, dit boek was Reinaert de Vos. Ik ben niet perse meer van lezen gaan houden, maar ook niet minder. Ik vind lezen sowieso leuk als het leuke boeken zijn. 
Ik heb de afgelopen periode niet heel veel geleerd van het lezen van literatuur. Ik heb wel verschillende boeken gehad met verschillende genres, maar heb er niet veel van geleerd.
Ik heb de afgelopen periode vaak romans gelezen. Dit waren bijvoorbeeld ‘Zes maanden zonder’ en ‘ Het diner’.
Het eerste boek dat ik heb gelezen, ‘Echte mannen eten geen kaas’, was nog maar niveau 1. Dit boek heb ik niet heel veel van kunnen leren en was absoluut niet moeilijk. Het boek was wel heftig, want het ging over loverboys. Het tweede boek ‘ Perenbomen bloeien wit’ was al een hoger niveau, namelijk niveau 3. Dit boek was ook niet erg moeilijk om te begrijpen, alleen bij sommige stukjes moest je wel goed nadenken. Dit boek heeft een meervoudig perspectief, dus je moest vaak even switchen tussen verschillende personen. Het laatste boek dat ik in klas 4 heb gelezen was ‘ Het diner’. Dit boek was ook niveau 3. Dit boek was ook niet erg moeilijk, maar is wel anders dan wat ik normaal lees. De hoofdpersoon was ook al volwassen en het onderwerp was ook anders dan anders, maar dit vond ik juist leuk.
Mijn boek dat ik op dit moment heel leuk vind is ‘Het diner’, omdat ik dit kortgeleden nog heb gelezen, maar dit is mijn top 3:
-         The Fault In Our Stars (De weeffout in onze sterren)
-         Het diner
-         Perenbomen bloeien wit
Ik vind Herman Koch toch wel een hele leuke schrijver. Er zit namelijk veel ironie en humor in zijn schrijftaal. Het enige boek dat ik van hem heb gelezen is ‘Het diner’, maar toch spreekt zijn manier van schrijven mij wel aan.
Het thema/onderwerp dat me aanspreekt is romantiek maar ik hou toch ook wel veel van misdaad en thriller. Vroeger las ik vooral boeken van Carry Slee en die hoofdpersonen waren vaak leeftijdsgenoten van mij. Nu heb ik ook wel interesse in boeken waarvan het een keer niet over romantiek, vriendschap of school gaat. En dat de hoofdpersoon bijvoorbeeld stukken ouder is.
Er is  niet 1 bepaald genre wat mijn voorkeur geniet. Maar ik hou wel van erg van boeken die als genre romantiek of thriller hebben.
De boeken die me het meeste aantrekken zijn boeken die een verhaal hebben waar je echt in mee wordt genomen. Dit kunnen boeken zijn met een heftig onderwerp, maar ook boeken die veel spanning in het verhaal hebben zitten.
Mijn leessmaak is niet heel erg veranderd. Ik zie in mijn leesautobiografie dat ik vooral boeken leuk vond die over leeftijdsgenoten gingen. Dat vind ik nu nog steeds wel erg leuk, maar ik lees nu ook boeken die wat spannender zijn en waarvan de hoofdpersonen ouder zijn.


Ik denk dat ik in de toekomst wel veel ga lezen. Ik vind lezen heel erg leuk, maar een leuk boek kiezen is vaak wel moeilijk. Als ik eenmaal een leuk boek te pakken heb, kan ik hem ook zo uitlezen.

Ik heb nog niet echt een idee over boeken die ik wil gaan lezen. Nou ja, niet het exacte boek maar wel een idee over het genre van het boek. Ik denk dat ik graag boeken wil gaan lezen die spanning en romantiek in het verhaal hebben zitten. Een combinatie ervan lijkt me ook leuk.

zondag 5 juni 2016

Het diner



Herman Koch







Mijn mening

Ik vond het boek 'het diner' een spannend boek. In de eerste 125 bladzijden gaat het nog niet echt ergens over. Het hoofdpersonage en bij personen worden omschreven en er komen wat flashbacks naar hun verleden. Pas vanaf bladzijde 125 weet je wat er echt aan de hand is. Het is spannend omdat de zoon van het hoofdpersonage en van het bij personage iets ergs hebben gedaan en je er in verloop van tijd achterkomt hoe ze dit gaan oplossen. Ze staan vol moeilijke keuzes en het is ook wel iets om zelf over na te denken. Wat zou jij doen als je kind iemand heeft vermoord? Het boek heeft ook een goed opgebouwde structuur van het vijf gangen diner. Ik vond dit boek niet het leukst dat ik heb gelezen. Vanaf bladzijde 125 al wel, maar daarvoor dacht ik: waar gaat dit heen? Er waren ook heel veel open plekken in het verhaal waar je later niet antwoordt op krijgt. Bijvoorbeeld de naam van het restaurant en de ziekte van Paul en Claire. Ik vond alsnog ‘Perenbomen bloeien wit’ het mooiste boek. ‘Echte mannen eten geen kaas’ was te voorspellend, maar wel heftig. Ik vind ‘Perenbomen bloeien wit’ een mooi onderwerp hebben: een jongen die blind werd. Dit is weer eens wat anders dan andere boeken. Door het meervoudig perspectief kon je goed lezen wat hij voelde. Dat miste ik wel in het boek 'Het diner'. Ik vroeg me soms wel eens af wat Claire of Babette dachten. 









Samenvatting

Paul Lohman, broer van premier kandidaat Serge Lohman, is getrouwd met Claire. Met de verkiezingen in zicht gaan ze uit eten met Serge en zijn vrouw Babette. Het diner begint met de dagelijkse onderwerpen, maar nadat Paul terug komt van het toilet staat Babette met tranen in haar ogen op. Ze loopt naar de deur, gevolgd door Claire. Ondertussen eten de broers hun hoofdgerecht in stilte op. Paul vindt het allemaal te lang duren en gaat naar de twee vrouwen op zoek. Terwijl hij dit doet gaat de telefoon van Michel die in zijn zak zit af. Zijn zoon vraagt zich af wat zijn vader met zijn mobiel doet en spreekt af het mobieltje op te komen halen. Net wanneer Paul ophangt ziet hij Claire en Babette, die inmiddels is bijgekomen. Samen gaan ze het restaurant in, maar Paul gaat nog niet aan tafel. Hij bekijkt, terwijl hij wacht op zijn zoon, de filmpjes van zijn mobiel. Weer wordt Paul geconfronteerd met de heftige beelden. Rick, de zoon van Serge en Babette, en zijn eigen zoon gaan na een schoolfeest flink te keer tegen een zwerver. De zwerver ligt in het pinhokje waar de jongens willen pinnen en daar zal hij voor boeten. Van kwaad tot erger pakt een van hen een voor hun leeg ogende jerrycan, de andere filmt het. Wanneer er een aansteker bij komt gaat het mis. Paul realiseert zich dat deze beelden meer laten zien dan de beelden van de bewakingscamera van Opsporing verzocht. Michel vertelt zijn vader dat Beau, de geadopteerde zoon van Serge, hem chanteert. Hij wil deze beelden online zetten, maar wanneer ze hem geld geven is er niks aan de hand. Tijdens het nagerecht komt het onderwerp eindelijk aan bod. Serge vindt dat zijn zoon Rick veel lijdt onder de geheimhouding en wil alles openbaar maken. Hij wil tijdens een persconferentie bekend maken dat hij zich terug trekt. De andere drie denken hier echter anders over. Zij vinden dat ze de toekomst van hun zonen moeten beschermen. Serge heeft de persconferentie echter al gepland. Hij en Babette verlaten het restaurant en lopen naar het café waar de persconferentie gehouden wordt. Claire vertelt Paul dat zij en Babette hun zonen alleen nog kunnen beschermen wanneer ze Serge verwonden. Claire loopt vervolgens naar het café waar Babette en Serge zijn. Paul hoort even later meerdere sirenes. Hij loopt naar buiten en ziet zijn broer afgevoerd worden door ambulance personeel. Ook komt Claire even later naar buiten, zij wordt afgevoerd door agenten. Over Beau hoeven ze zich ook geen zorgen meer te maken, Michel en Rick hebben met hem “afgerekend”.





https://dub127.mail.live.com/ol/clear.gifhttps://dub127.mail.live.com/ol/clear.gif
Opdracht C. Brief aan de hoofdpersoon

Beste Paul,


U speelt in het boek van Herman Koch, ‘het diner’. U was een leuke hoofdpersonage met hier en daar wat humor maar u bent ook erg agressief. Ik ga even in op de keuzes die u in dit boek heeft gemaakt. De eerste 125 bladzijden komen we achter u persoonlijk en die van uw broer, vrouw en zwager. U deed redelijk cynisch over het restaurant waar u heeft gegeten: kleine porties hoge prijzen.  U wou ook niet de naam van het restaurant aan de lezers vertellen. U en uw vrouw hebben een goede relatie, dat heb ik wel gemerkt. Alhoewel jullie wel geheimen voor elkaar bewaren. Kennelijk wist Claire al wat Michel had begaan, maar zei niks. Uw broer, Serge Lohman, is een aanstaande politicus. Hij geeft vrij weinig om zijn vrouw, Babette. Hij denkt voornamelijk aan zijn carrière. U houdt van wijn en geeft veel om uw zoon. Vandaar dat u hem op deze manier wou beschermen. In het boek leek het wel alsof u helemaal niet boos was om het feit dat uw zoon iemand heeft vermoord. Is dat ook zo? Ik weet nog die keren dat u zich erg  agressief gedroeg. Zelfs bij uw eigen zoon op school. Waarom? Later in het verhaal heeft u een ziekte, maar u wil niet zeggen wat voor. Dit is waarschijnlijk de reden waarom u zich zo gedraagt. Ook uw vrouw had een ziekte waardoor u alleen voor een tijd alles op zich moest nemen. Het huishouden, zorgen voor Michel en werken. Uw broer en Babette boden zich aan om te helpen, want het lukte niet. Overal was het een zooitje. U werd toen een keer zo boos dat u uw broer met een pan macaroni op zijn hoofd sloeg. Weer heel agressief. U geeft veel om uw zoon en denkt vooral aan zijn toekomst. Toen hij samen met zijn neef een jerrycan naar die zwerver had gegooid en u erachter kwam was het eerste waar u aan dacht zijn toekomst. Serge en Barbara dachten vooral aan nu en niet aan de toekomst van de jongens. Uiteindelijk wil Serge zich terugtrekken als lijsstrekker en gaat daarbij een persconferentie houden. Dit willen u en uw vrouw niet, dus besluiten jullie om Serge pijn te doen. Dit doet Claire en slaat Serge hard in zijn gezicht. Was dit nou echt de oplossing? Met geweld kom je nergens.